هوش مصنوعی: خمره عشق مرا بسوخته است مانند عطری که بخار شده و بوی آن پراکنده شده است. همچنین مانند نوری که از چهره ماه می‌تابد و در دل تاریکی‌ها به روشنایی می‌آید.

هوش مصنوعی: روانم به خاطر درد و رنج مثل کوه ثابت و مقاوم شده، اما تنم به خاطر کمبود و ضعف، مانند کاه سبک و بی‌ارزش شده است.

هوش مصنوعی: چیزی که به من قدرت می‌دهد، مانند توشه‌ایست که می‌توانم از آن بهره‌مند شوم، یا مانند جایی است که می‌توانم در آن آرامش بگیرم.

هوش مصنوعی: هر روزی که برایم پیش می‌آید، همان روز را قدر می‌دانم و هر جا که شب فرا می‌رسد، آنجا را به عنوان خانه و مکان خود می‌شناسم.

هوش مصنوعی: رفتار من به گونه‌ای است که با نزدیکانم آشنا می‌شوم و صحبت می‌کنم، مانند تلاشی که برای کندن کوه انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: در میانه راه بارها نفس می‌کشم تا کلامم به لبم برسد و بتوانم آن را بیان کنم.

هوش مصنوعی: مشکل بزرگ زندگی من این است که به دلیل شرایط سخت و پر تنش کنونی، نتوانم آرامش پیدا کنم.