هوش مصنوعی: من به خاطر تو در اینجا نشسته‌ام تا از آن زلف آشفته‌ات خبری بگیرم.

هوش مصنوعی: درد و غم‌های تو و وفای تو به خاطر ماست، همانطور که جان و دل و روح من برای تو است.

هوش مصنوعی: دل من بی‌تابی می‌کند و آتش عشق تو همچنان در سینه‌ام باقی است. اشک‌هایم به راه افتاده و تصویر تو از جلوی چشمانم محو نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر من چهره‌ات را نشناسم، این نشانه زشتی آن است. و اگر بخواهم که کارهایت را نادیده بگیرم، این کار دشواری است.

هوش مصنوعی: اگرچه تصویر تو در چشم من باقی می‌ماند و اگرچه زیبایی تو بر سینه‌ام نقش بسته است،

هوش مصنوعی: دیگر در دلم و چشمانم به دنبال تو نیستم، چرا که شب گذشته در آتش دوری تو را جستجو کردم و برایم روشن نیست.

هوش مصنوعی: من در تلاش هستم که به آن سرو بپردازم که مانند تو، راست و استوار است و در مقابل آن ماه، جان می‌دهم که به تو تعلق دارد و با تو سر و کار دارد.

هوش مصنوعی: من به نزد تو آمده‌ام در حالی که آسیب‌دیده و دلسوخته‌ام؛ زیرا روی تو برای من همچون قبله‌ای است که هیچ‌گاه بسته نمی‌شود.

هوش مصنوعی: ای کسی که مانند ماه، کم و زیاد می‌شوی، نخست به من افزون کن. و ای کسی که مانند شمع، مرا در آتش عشق سوزانده‌ای، ابتدا بگذار که در آتش وجودم شعله‌وری بیافری.