هوش مصنوعی: در روز روشن، مانند شمعی که در برابر نور آفتاب تیره و بی‌اثر می‌شود، ناگهان از آسمان به دریای قیروان سقوط کرد.

هوش مصنوعی: دیشب، زمین و آسمان را با قیر و مشک پوششی زیبا فراهم کرد و آنها را مثل ردا و لباس برچید.

هوش مصنوعی: زمانی که مهر (خورشید) بر زمین نشسته است، دست ماه (قمر) را در حالتی می‌گیرد که به آسمان وابسته می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که ملک و شاه در آسمان به زوال و زنگ‌زدگی دچار می‌شوند، سرزمین روم نیز به همین حال در داخل خاک تیره و تار می‌گردد.

هوش مصنوعی: آسمان مانند تاج کسری، به زیبایی‌های شگفت‌انگیز حسن می‌بالد و چتر سکندر از در و لعل برون می‌آید.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای که مانند شکل چرخ سبز زمرد در برابر چشمانش، همه‌ی گنج‌های ارزشمند را بر روی او بریزد.

هوش مصنوعی: زهره مانند یک گوی نقره‌ای در آسمان می‌درخشد و مسیرش در دورانی شبیه به تعقیب ستاره‌های دیگر است، به طوریکه به برج عقرب شباهت دارد و چگونگی حرکتش جلب توجه می‌کند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و عطر عالی گل‌ها اشاره دارد. او تشبیهی از جیس (نوعی گل) به شمامه (گلی خوشبو) می‌کند و کافور را به عنوان نمادی از عطر و خوشبویی یاد می‌کند. همچنین، کیوان (سیاره زحل) به شکلی زیبا در میان گل بنفشه و برگ‌های ارغوانی توصیف شده است. به طور کلی، شاعر به زیبایی طبیعت و عطر دلپذیر آن پرداخته و گلی را توصیف می‌کند که در کنار دیگر گل‌ها و زیبایی‌های عالم خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: بهرام از آسمان پنجم می‌درخشد، مانند آنکه هر لحظه چشم سرخش را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: در لحظاتی که بر سرعت خود می‌افزایی و شتاب بیشتری می‌گیری، همانند زمانی که قدرت شتاب را کاهش می‌دهی و کنترل بیشتری بر حرکت خود داری، باید توجه کنی که چه میزان از انرژی و تلاش خود را صرف می‌کنی.

هوش مصنوعی: دختران نعش مانند پرنده‌ای هستند که ناگهان به سوی منبع آب می‌آید و از آشیانه خود پایین می‌افتد.

هوش مصنوعی: دیو از شاب (مرد شجاع و دلیر) فراری شده است، مانند کسی که در میدان نبرد از تیر خداوندی می‌هراسد و عقب‌نشینی می‌کند.

هوش مصنوعی: در شبی که تو مانند شیر شدی و ذلیل گشتی و در شبی که دلاور بودی، ترسوی شدی.

هوش مصنوعی: من به راهی جدید روی آوردم و با امید به آینده، ارتباطات و زندگی قبلی‌ام را کنار گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: مسیر و راهی وجود دارد که اگر جسم از آن بگذرد، به آن آسیب می‌رسد. همچنین راه و مسیری هست که اگر روح در آن برود، دچار زیان می‌شود.

هوش مصنوعی: رنگ او همچون عقرب و سختی‌اش مانند سنگ است. این ویژگی‌ها به عذاب و دردسر ناشی از طبع او می‌انجامد و از عقل سرچشمه می‌گیرد که در این شرایط ناله و افسوس برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معنی است که در آب، ماهی نمی‌تواند به راحتی حرکت کند مگر اینکه به زنجیری متصل باشد. همچنین در مورد کوه، هیچ‌چیزی نمی‌تواند بالا برود مگر این‌که از نردبانی استفاده کند. به عبارت دیگر، همه چیز برای حرکت و پیشرفت نیاز به ابزاری یا وسیله‌ای دارد.

هوش مصنوعی: با اینکه در پیاده‌روی و گردش، سنگ و ریگ و غار وجود دارند، اما این‌ها باعث اذیت دل و درد جسم و مشکلات روحی می‌شوند.

هوش مصنوعی: در دل من هیچ ترسی نیست، زیرا مثل یک محافظ به ذکر و ستایش خداوند بر زبان مشغولم.

هوش مصنوعی: خسرو، بهاء دولت و دین شاه بن حسن، به آرامی و به واسطه قدرت و اراده او در حال زندگی است.

هوش مصنوعی: شاه بزرگ و محترم، که زمانه بر اساس مقام و تلاش او به ادامه حیات می‌پردازد، مانند نگهبان است.

هوش مصنوعی: آسمان با هفت ستاره و زمین با چهار عنصر، هیچ‌گاه کسی را به اندازه صد قران بزرگ نشده است.

هوش مصنوعی: زمانی که انسان در حالت خشم قرار دارد، واکنش‌هایش سریع و تند است و مانند تیر شلیک می‌شود. اما زمانی که در حالت محبت و دوستی است، حرکات و رفتارهایش نرم و ملایم و با تدبیر است.

هوش مصنوعی: پادشاهان به سوی او می‌روند تا جواهرات بگیرند و پرندگان نیز به خاطر فکر او پرواز می‌کنند.

هوش مصنوعی: مرا به خودی خود کافی است که اجازه دارم سخن بگویم، هرچند که خودم نمی‌توانم به طور کامل موضوع را شرح دهم.

هوش مصنوعی: من تا زمانی که از خدمت به تو محروم مانده‌ام، احساس می‌کنم که هیچ نشانی از من باقی نمانده جز ستایش و تمجید تو.

هوش مصنوعی: احتمال دارد به قدری درباره تو سخن بگویم که در نماز، نام تو بر زبانم بیفتد.

هوش مصنوعی: افسوس که به خاطر مشکلاتی که داشتم، از درگاه تو دور شدم و به همین دلیل دل من سنگین و ناراحت شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر طمع و دخل و خرج، به حالتی مرده و بی‌روح درآمده‌ام. ای کاش هرگز به دنیا نمی‌آمدم و وجود نداشتم.

هوش مصنوعی: در گفتار من ممکن است چیزهایی وجود داشته باشد که نیاز نیست وجود داشته باشند. اگر داستانی را تعریف کرده‌ام، هدف من را بخوانید.

هوش مصنوعی: این بنده به خاطر آرزویی که در دل داشت، تمام روز را صرف می‌کرد تا بتواند به مقام والای آن را به دست آورد.

هوش مصنوعی: هر شب در خواب، به یاد تو لب به ستایش تو می‌گشاید و با شوق و اشتیاق، خود را برای خدمت به تو آماده می‌سازد.

هوش مصنوعی: این اشعار بیان می‌کند که نباید درک و فهم تو از این شعر محدود به متن آن باشد، زیرا معانی عمیق‌تری در دل این سروده نهفته است.

هوش مصنوعی: این شخصی که به ستایش تو افتخار می‌کند، و این بنده‌ای که به عشق تو شاد است.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که من از ستایش تو دور هستم و زمان زیادی است که از خدمت به تو نیز فاصله گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌داند این غریبه کجا رفته است و هیچ‌کس نمی‌داند این جوان چه بر سرش آمده است.