هوش مصنوعی: ای دل، تو که از حقیقت و دنیای واقعی بی‌اطلاعی، چطور می‌توانی با این همه آرزو و خواسته به دنبال چیزهایی باشی که خودت را به بند کشیده‌اند؟

هوش مصنوعی: وقتی که پای تو در مشکلات و سختی‌ها گیر کرده، مانند سرو که به خاطر جایی که ایستاده نمی‌تواند آزاد باشد، هیچ فایده‌ای ندارد. حتی اگر دل‌خسته و رنجیده نباشی، مثل لاله‌ای که در آتش سوخته، نمی‌توانی به خوشی و شادی ادامه دهی.

هوش مصنوعی: به خودت قوت و جرات بده و به حالت ناپایدار و بی‌هدف مانند باد نباش. مانند شیری که به علم و دانش تکیه می‌کند، بر زمین قرار بگیر و به تماشا و حیرت نپرداز، مانند نقشی که روی دیوار است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که مانند آن شیرِ جنگجو، بر فراز دار نروی و تا وقتی که آن نقشِ سرنوشت، جهان را برای تو گیج و سردرگم نکند.

هوش مصنوعی: در این خوابگاه زیبای عشق، جوی سبک و دلنواز وجود دارد، اما باید مراقب بود که این مسیر خطرناک و پر از چالش‌هاست و ممکن است بار سنگینی بر دوش آدم بگذارد.

هوش مصنوعی: ای کسی که همچون ترازوی دو کفه‌ای، از خودت شرم نمی‌کنی و احساس نمی‌کنی که باید به سمت راست و چپ بروی، مانند میله‌ای که ترازوی را نگه‌می‌دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که انسان نباید نگران دنیای مادی باشد، چرا که اگر محاسبه و خرد ورزی کند، می‌تواند از هیچ چیز به سختی برسد. در حقیقت، اگر کسی با دانایی و درک درست عمل کند، می‌تواند بر مشکلات غلبه کند و به موفقیت دست یابد.

هوش مصنوعی: اگر راست و درست قدم برداری و از ظاهر خود خارج شوی، همچون تیر که مستقیم پرتاب می‌شود، به هیچ‌کس وابسته نخواهی بود. مانند کمان، که برای کارکردن به راستا و هدف خاصی متکی است.

هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است چیزی را فراتر از حد تصور شنیده باشید، آیا واقعاً فکر می‌کنید که چشم و گوش شما تنها همین جسم‌های ناپاک را می‌بینند و می‌شنوند؟

هوش مصنوعی: در شب قدر، جمال‌الدین احمد، قاضی، همچون خورشید در کنار رحمت الهی شعف و شادی دارد.

هوش مصنوعی: چون سر و کار احمد به خدا افتد، زحمت حرف من (میم) نیز از میان می‌رود و از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: ای وای و دریغ که نشانه‌های راه حقیقت از بین رفته و ای وای و دریغ که درهای دین و اصول مذهبی خراب شده‌اند.

هوش مصنوعی: در این ماجرا، روی حکمت به طرز عجیبی دچار نقصان شده و ایمان نیز در این واقعه به شدت زیر فشار قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: ای جان‌های همه مهمانی تو بوده‌اند، اما افسوس که دنیا قیمت تو را نمی‌داند.

هوش مصنوعی: ای شخصی که از فراوانی و ثروت به تنگ آمده‌ای، چگونه می‌توان تنگی و محدودیت را در وجود تو گنجاند در حالی که تو به مانند تمام وجود در نه آسمان و چهار پایه هستی؟

هوش مصنوعی: پروردگارا، این درد جدایی از تو چه دردی است که هیچ امیدی نیست در زندگی که روزی درمان شود.

هوش مصنوعی: قلم به عنوان نماینده سرنوشت تو به حرکت درآمد و پس از آن، سرنوشت تو به وضوح در حال شکل‌گیری بود.

هوش مصنوعی: زمانی که روح پاک تو از کیوان عبور کند و به سعادت برسد، ظلم و بدبختی به وجود می‌آید و نحوست از کیوان جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: جان‌ها همه در برابر وجود تو ارزش ندارند، اما تو جان خود را برای جوانی فدای محبت خود کردی.

هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر غم و غصه‌ات، دل‌سوزی و دلسوختگی وجودت را فراگرفته، و به خاطر اندوهت، موجودات زمانه نیز تکان خورده و متاثر شده‌اند.

هوش مصنوعی: عمر بدون خدمت به تو بر انسان سخت می‌گذرد و مرگ بدون شکوه تو بر انسان آسان‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: بعد از این، غم به شدت ما را آزار می‌دهد و بدون حضور ابر، خون گریه خواهد کرد. دیگر بارانی در کار نیست.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از اثر غمی که بر چهره ما نشسته و اشک‌هایی که ریخته‌ایم، باخبر نیست. ما همچنان در سکوتی غم‌انگیز به سر می‌بریم.

هوش مصنوعی: اگر در زیر زمین بروی و عبور کنی، چهره‌ات در آینه به خاطر چرخش دنیا پنهان خواهد شد.

هوش مصنوعی: در جایی که یک چشمه گوارا به خاطر ناتوانی سینه، آبش را به خاک می‌سپارد، نشان‌دهندهٔ کم بودن شور و شوق است.

هوش مصنوعی: هر کس که در جدایی تو جانش را بگیرد، همان‌طور که جان تو برای ما با ارزش است، به جان او نیز نباید هیچگونه خرده‌ای گرفت.

هوش مصنوعی: ای کسی که با تمام آزادی‌ات، سوسن را در پی کمرنگی تو زینت بخشید، همه اعضای زبان من به یاد تو در تب و تاب است.

هوش مصنوعی: اگر حسن برای تو شعر غم‌انگیز بگوید، سزاوار است؛ چرا که تو با لب‌های خود ستایش خود را صد چندان به او می‌فهمانی.

هوش مصنوعی: لب و دندانت را نباید از دست داد، زیرا از این پس بدون تو هیچ کاری نمی‌توان انجام داد. خنده‌ای که از دل برمی‌آید، با لب و دندان معنا پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: خوشحال باش که فرشتگان به خاطر دیدن تو، جشن و شادی دارند و این خوشحالی در بهشت و در میان ماه رمضان است.