هوش مصنوعی: عمری را بیهوده و به دور از هدف سپری می‌کنم و در انتظار آینده‌ای بهتر هستم.

هوش مصنوعی: من نه آنقدر زیبا هستم که دل‌ها را به سوی خود بکشانی، و نه آنقدر طاقت دارم که حتی یک کلمه در این باره صحبت کنم.

هوش مصنوعی: افکار و نگرانی‌هایم به عقل و روح من آسیب می‌زنند و امیدم را در روزگارم از بین می‌برند.

هوش مصنوعی: دوستی نیست که از من بپرسد امیدوارم در چه وضعیتی و چه کارهایی انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: درستی این است که اگر بی تو زندگی کنم، حتی هزار بار هم که باشد، من زیر بار عهدم نخواهم رفت.

هوش مصنوعی: ای نور چشمانم، نگرانم که این روشنی چشمانم، خود به درد و غم تبدیل شود.

هوش مصنوعی: من با نگرانی و ترس از آب و آتش به چهره‌ات نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: رنجی که می‌کشم را نمی‌توانم توصیف کنم، زیرا می‌دانم که تو نیستی و من در این سختی‌ها تنهایم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که عطر و بوی تو مرا مجذوب کرده، از هیچ چیز در این دنیا آگاهی ندارم.

هوش مصنوعی: هرچند تو با لب خود مستم نکردی، اما دردی که ناشی از آسیب زخم گل توست، مرا آزار می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، من همان کسی هستم که از عشق تو بزرگ شده‌ام و غم تو همیشه در کنارم است.

هوش مصنوعی: به او گفتم که نمی‌توانم از تو چیزی بخورم یا بنوشم، چون هنوز در حالتی از آگاهی و هوشیاری هستم.

هوش مصنوعی: بهتر است که مانند چاشنی، لذت و خوشی را دریابم و در عوض از مشکلات و زحمت‌ها چشم‌پوشی کنم.

هوش مصنوعی: از درد و رنج تو هیچ آرامشی نیست جز اینکه در مقابل درگاه پادشاه خاص باشم.

هوش مصنوعی: کسی که زیبایی دارد، تنها مورد احترام و توجه پادشاهی است که به در خانه‌اش نیامده باشد.

هوش مصنوعی: بهتر است که اگر زبان حال یک شخص سخن بگوید، به آن افتخار کند که در این دنیا زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: من مانند یک درخت در فصل پاییز هستم که برگ‌هایش ریخته و از طلا پاشیده شده است و مانند ابری در فصل بهار هستم که پر از زندگی و نشاط است.

هوش مصنوعی: من آن شخص بلند مرتبه‌ای هستم که در کنار خودم نعمت‌های زندگی و خوشبختی را از محبت و مهربانی عزیزانم دریافت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: سپاسگزارم از خداوند که کشور را به یادگار از دو وزیر دارم.

هوش مصنوعی: هر کاری که با دوستان و دشمنان خود انجام دادم، خدای من پاداش آن را می‌دهد.

هوش مصنوعی: قلمش می‌گوید که شادی‌اش پایدار نخواهد ماند و آرامش او تحت تأثیر این موضوع قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: من مانند یک رقاص زیبا در میانهٔ فرش رنگی هستم و مانند غواصی ماهر در دریاهای عمیق و پنهان غرق می‌شوم.

هوش مصنوعی: من دو زبان دارم و حقایق را می‌دانم، زیرا با دشمن خود در محاصره‌ام.

هوش مصنوعی: چون آسمان پرآشوبی که تحت فرمان خدای بزرگ است، من هم در این چارچوب و تحت فرمان او قرار دارم.

هوش مصنوعی: انگشت نهم به درستی بر روی حرف مشخصی قرار دارد و این نشان می‌دهد که انتخاب شده‌ام تا به عنوان همراه و دستیار باشم.

هوش مصنوعی: ای آنکه به خاطر بخشش‌هایت، مستی و نا‌خوشی‌ام را از من دور می‌کنی.

هوش مصنوعی: از بخشش و generosity تو به خواسته‌ام رسیده‌ام و از دست راست تو که با سخاوت بخشیده، در کنار دست چپم حمایت شده‌ام.

هوش مصنوعی: به خاطر لطف و فیض تو، آنچه که قبلاً به شمار نمی‌آمد، حالا به یک ثروت و دستاورد تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: اگر از تو چیزی ندانم، از چه کسی می‌توانم بدانم؟ و اگر از تو چیزی نداشته باشم، از چه کسی می‌توانم داشته باشم؟

هوش مصنوعی: هر کار خوبی که انجام می‌دهی، من هم به اندازه‌اش قدردانی می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر قطره‌ای که به‌دست می‌آورم، مانند صدفی آن را به تو تقدیم می‌کنم.

هوش مصنوعی: همه جهان از فضل من شکوفا شده، اما هنوز فقط یک گل از هزار گل باز نشده است.

هوش مصنوعی: مراقب باش که به طلب یاری من پاسخ مثبت دهی، زیرا من نیز در برابر حق تو را مورد حمایت قرار می‌دهم.

هوش مصنوعی: از خاک بدنم، مانند گلی که از زمین جدا شده، در حال پروازم. بوی خوش مرا مانند گلی در آسمان همراهی می‌کند.

هوش مصنوعی: من به خودم ارزش می‌دهم و می‌دانم که شایسته‌ی احترام و اعتبار هستم، حتی اگر برخی مرا فقط به عنوان یک چیز بی‌ارزش ببینند.

هوش مصنوعی: ای کسی که در دنیای بی‌نهایت و نامرئی غرق در احساسات و شور و شوقی، به تو گفتم که چشمانت چه حالتی دارد و اینکه نمی‌توانم آن را درک کنم یا بگویم.

هوش مصنوعی: امسال برای دست یافتن به لباس پاکی و حقیقت، هدیه‌ای به خود دادیم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم دوباره شاد و خرم شوم و مثل ابر باران ببارم و خوشحالی را به کسانی که دور و برم هستند، هدیه کنم.