هوش مصنوعی: چشمم به خاطر غم تو مانند عقیق اشک می‌ریزد و رازهای من به خاطر تو آشکار شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق تو بسیار ناآرام شده‌ام، اما عشق تو هنوز پابرجاست و ادامه دارد.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر تو به شدت رنج می‌کشد، ای معشوق زیبا، نپرس که در چه حالی هستم.

هوش مصنوعی: به دل من یک نگاه بینداز، زیرا با تو بسیار کارها و افکار مختلف دارم.

هوش مصنوعی: نوشیدن از لبان تو و دیدن چهره‌ات مثل این است که آدم بدون هیچ خستگی و دردسری آرامش و لذت را تجربه کند.

هوش مصنوعی: دور از تو، به خاطر جدایی‌ات، تنها چیزی که باقی مانده، درد و رنج است.

هوش مصنوعی: تو که در دل و ذهن من، تنها یاد تو باعث شده است که دردی عمیق و غمی نشانه‌دار وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: حواست را جمع کن و به احوال کسی توجه کن که به ستایش و تعریف از امین شهریار می‌پردازد.

هوش مصنوعی: علی عثمان صدری شخصی محترم و بزرگوار است که دارای ویژگی‌های سخاوت و patience می‌باشد.

هوش مصنوعی: دست او مانند ابر درخشان و پخش کننده است و خلق و خوی او مانند نسیمی خوشبو و لطیف می‌باشد.

هوش مصنوعی: در او خاک وجودش به اندازه طلا باارزش است، اما نقره و طلا در نظر او مانند خاک بی‌ارزش هستند.

هوش مصنوعی: هر فردی که در دلش هنر و زیبایی دارد، مانند نقش و نگاری است که از محبت و عشق او نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: شخصی با قامت بلند و زیبا مانند درخت سرو است و با دست‌های گشوده و سخاوتمندانه مانند درخت چنار به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در خواب و بیداری، از او سوال می‌کنی که کجاست و نمی‌دانی که او همیشه در کنار توست.

هوش مصنوعی: آزمونگر خود اوست و در نتیجه ناملاسم بر ذهنش غبار نشسته است.

هوش مصنوعی: ای کسی که خوبی‌ها و بزرگی‌ات بر بنده‌ات بسیار بیشتر از صد هزار است.

هوش مصنوعی: شکرگزاری در واقع هیچ‌گاه به پایان نمی‌رسد و نمی‌توان آن را به عددی محدود کرد؛ زیرا همیشه چیزهای بیشتری برای قدردانی وجود دارد.

هوش مصنوعی: بشنو که چه گفته است؛ این موضوع چیست در نزد کسی که ادب ندارد و از روی ناچاری صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که امروز در این سرزمین وجود دارد، تحت تأثیر محبت و ارادت تو زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: کمک و یاری تو به خواسته‌هایت بستگی دارد و بخشندگی راست دستانت در کنار چپ‌دستت قرار دارد.

هوش مصنوعی: این فرد که از تمام دنیا، به خاطر تربیت تو به خود می‌بالد.

هوش مصنوعی: گاهی حمایت و قدرت تو به من کمک می‌کند و گاهی هم محبت و مهربانی‌ات دست یار من می‌شود.

هوش مصنوعی: شخصی که در چرخش روزگار گم شده و دلشکسته است، از زخم‌ها و سختی‌های زندگی آسیب دیده است.

هوش مصنوعی: این شعر به تصویر کشیدن حالتی از فقدان و تنهایی است. در آن به شاخی اشاره دارد که در فصل پاییز بدون برگ است و به باغی اشاره می‌کند که در بهار، بدون میوه و بار است. این ترکیب نشان‌دهنده حالت خشکی و بی‌حالی است که می‌تواند به زندگی یا احساسات انسان نیز تعمیم یابد.

هوش مصنوعی: بدون هیچ ظلم و ستمی، یتیمان را پرورش می‌دهد و بدون ارتکاب به هیچ گناهی، در کنار دیگران زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر او را تربیت کنی، مانعی نخواهد داشت، اما دردناک است که کار سخت و دشواری در پیش است.

هوش مصنوعی: ای سرزمین دنیا، گویا جانم در خدمت تو فدای می‌شود.

هوش مصنوعی: در گردن و گوش او، آثار عشق تو به صورت طوق و گوشواره نمایان است.

هوش مصنوعی: دستار من دو سال است که کهنه شده و حالا هم زمان عید و هم فصل بهار است.

هوش مصنوعی: سالی پیش را یادآوری کردم، اما امسال حال و هوای پارسال را ندارم.

هوش مصنوعی: امروز زمان درخواست و طلب از بخشنده‌ای بزرگ است؛ دیگر نیازی به انتظار نیست.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که من به خدا و مردم می‌گویم که این مقام و احترام، نشان‌دهنده‌ی جایگاه والای من در زمانه‌ی کنونی است.

هوش مصنوعی: تا وقتی که نور ماه در مسیر خود در حرکت است و تا زمانی که زمین به دور خود در حال چرخش است، عشق و محبت من پابرجاست.

هوش مصنوعی: باشد که عشقت در دل‌ها بماند تا زمانی که سرنوشت و شانس به ما کمک کنند.

هوش مصنوعی: فردا حال تو از امروز بهتر خواهد بود و امروز نیز از دیروز خوب‌تر است.