هوش مصنوعی: ای کسی که از خوبی و بدی بی‌خبری، روزگار به سرعت در حال تغییر است. در نهایت، از خواب غفلت بیدار شو و راهی را پیدا کن.

هوش مصنوعی: در دنیا، دل خود را به فنا نسپار و به ماندگاری فکر نکن. در کلبه عشق، به آرزوهای بی‌جا دلخوش نباش.

هوش مصنوعی: در کنار دریا، برای سفر آماده شو و در خانه، جوانان را به تلاش و کوشش دعوت کن.

هوش مصنوعی: در این دنیا که وفاداری ندارد، هرگونه آرامش و راحتی که پیدا می‌شود، در کنار تلخی و درد قرار دارد و زیبایی‌ها معمولاً با سختی‌ها و گذشت سختی‌ها همراه هستند.

هوش مصنوعی: هر زمان که از اتحاد و دوستی او خوشحال می‌شوی، در آن لحظه خودت را از نفاق و دوری نگه‌دار.

هوش مصنوعی: اگر صد هزار جوان مثل بید وجود داشته باشد، دل تو باید مانند کوه محکم و استوار باشد.

هوش مصنوعی: همه سرها به دور هم می‌گردند و به مانند سر قلم پر از خون می‌شوند و همه دل‌ها نیز به مانند دانه‌های انار پر از عشق و احساس می‌شوند.

هوش مصنوعی: چقدر این عقل درهم و برهم سرکش است و چقدر این روح خوشحال و سرمست به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: پایت به اندازهٔ زر که مال قارون باشد، در گل فرو رفته است، به این خاطر که بر نقرهٔ خنک سوار نیستی، مانند عیسی.

هوش مصنوعی: دیوار دین را دو رو می‌دان، بیش از این دل را به درد و رنج نینداز. گل‌ها را به گلستان ببر و از زیبایی‌های زندگی لذت ببر.

هوش مصنوعی: ای بلبل، در این قفس آبی رنگ ناله مکن، تو گناهکاری نیستی، پس در این حصار شیشه‌ای نماند.

هوش مصنوعی: از این دیو خانه که مانند شرف الملک از آن عبور می‌کنی، تا زمانی که جانت بر سرت نثار فرشته‌ای شود.

هوش مصنوعی: خورشید خاندان بوعلی، همچون دریایی توانمند و مانند چرخ کامیاب می‌باشد.

هوش مصنوعی: وجود تو نشانه‌ای از تواضع و محبت است، چهره‌ات نماد نرمی و لطافت است و تو به خودی خود افتخاری برای خانواده‌ات به حساب می‌آیی.

هوش مصنوعی: به هر حال، حتی اگر زیر بال و پر عده‌ای زیاد باشد، جان خود را از این دنیا در امان نمی‌توان داشت؛ پس البته باید احتیاط کرد و مراقب بود.

هوش مصنوعی: ای فرزندان حضرت فاطمه، با صدای بلند گریه کنید و ای نسل رسول خدا، به شدت ناله کنید.

هوش مصنوعی: طلعت خوشبختی شما به سرنوشت دچار نقصان شده است، و مقام و مرتبتتان از بی‌عملی و کار نکردن در مه و غبار مانده است.

هوش مصنوعی: ای دل، از صبر دست بردار، زیرا عقل دیگر کار نمی‌کند. ای جان، از این بدن خارج شو و ای دیده، اشک‌هایت را بریز.

هوش مصنوعی: ای زمانه‌ی بی‌وفا، چه خواسته‌ای که دیگر نکن! ای سپهر شتابان، چه چیزی داری که بیشتر بیاوری؟

هوش مصنوعی: قسم به خدا که سوگ و اندوه شاه ملک بوعلی به اندازه سوگواری بر حسین علی دلخراش است.

هوش مصنوعی: اگر آب بتواند از سنگ عبور کند، گل هم می‌تواند به طور مداوم از چوب خارج شود و خود را نشان دهد.

هوش مصنوعی: آب حیات و گل‌های زیبا در باغ، همانند آثار معنوی و زیبایی‌های زندگی در طبیعت، در دل مواد بی‌جان مانند سنگ و چوب پنهان شده‌اند و در بهار، این زیبایی‌ها به تدریج نمایان می‌شوند.

هوش مصنوعی: ای سعد، حال تو چگونه است وقتی که خودت کنار خاک هستی و در آسمان پرورش یافته‌ای؟

هوش مصنوعی: من واقعاً خود را با آب چشمانم شستم، اما اگر خون دل یار با آب چشمانم نبود، این کار ممکن نمی‌شد.

هوش مصنوعی: واقعاً قسم می‌خورم که اگر دل نداشتم، در دل تو جای می‌گرفتم، چون از دوری تو به شدت نگران و بی‌قرارم.

هوش مصنوعی: ای واها و افسوس که عزیزان تو در این گردش بی‌رحم زمان دلی سوخته و آزرده دارند.

هوش مصنوعی: خوشحالی روح تو از این است که از ذات خودت ناشی می‌شود و همواره وجود داشته، خوشنودی خداوند را نیز به همراه دارد.