هوش مصنوعی: عزیزم، درباره عشق چه بگویم؟ آیا روزی خواهد آمد که به ما هم فرصتی برای وصل و دیدار داده شود؟

هوش مصنوعی: من چه کسی هستم که بتوانم با عشق تو به وصال برسم؟ آرزویی دیگر در سر ندارم، تنها امیدوارم که درد و رنج تو به من برسد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که خاک پای تو در چشم من به‌راستی ارزشمند است و این احساس بی‌دلیلی نیست، زیرا این محبت و ارادت به تو کاملاً شایسته است، حتی اگر دیگران نسبت به تو ناپسند باشند.

هوش مصنوعی: عزیزم، غم و رنج تو به قلبم نفوذ کرده و افسوس که رنجی جز برای جان من وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به حقیقت، آنچه باید به من برسد، از آسمان خواهد بود و آنچه برای مردم است، نیز از همین آسمان به آن‌ها خواهد رسید.

هوش مصنوعی: من احساس تنهایی می‌کنم و کسی در کنارم نیست که دستم را بگیرد؛ فقط یک آرزو دارم که به آن شخصی که دلم به سویش می‌تپد، نزدیک شوم.

هوش مصنوعی: روی من به رنگ کهربا تبدیل شده و هر لحظه از درد و اندوه به شدت نگرانم. درختی که به بالای کهربا می‌رسد، نشان‌دهنده‌ی تلخی و ناراحتی‌ام است.

هوش مصنوعی: در دل شب جدایی، جانم همچون شمعی در حال سوختن است و به پایان رسیده. از آنجا که روزی برای رسیدن به تو وجود ندارد، بگذار که این وضع ادامه داشته باشد تا زمانی که دوباره به هم برسیم.

هوش مصنوعی: اگر صد هزار بار هم دل من را پاره کنند، هر تکه آن به تنهایی از درد و رنج تو رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر هزاران بیگانه وجود داشته باشد، یک آشنا می‌تواند با یک تیر به اتفاق به آن آشنا برسد.

هوش مصنوعی: این ملک به تو خدمت می‌کند و مخلوقش در انتظار انجام کارهای خوب است. اکنون ببین که این نعمت به کدامیک خواهد رسید.

هوش مصنوعی: حرف‌های من را بشنو که داستان‌های زیادی از بی‌چاره‌ها به درگاه پادشاه می‌رسد.

هوش مصنوعی: یا تلاش کن که جان تو از این بدن جدا شود، یا سعی کن که قلبت به من، که بی‌نهایت خسته‌ام، برسد.

هوش مصنوعی: از بدی کردن دست بردار و فکر کن که زودتر از آنچه تصور کنی، رنج دل من از این بدی به خودت خواهد رسید.

هوش مصنوعی: نگرانم که با رفتار ناپسند تو، صدای گلایه‌مان به خداوند برسد و موجب شرم تو شود.

هوش مصنوعی: زید بن حسن، که موجب افتخار دولت و دین است، با سخنانش می‌تواند توجه همه را به خوبی جلب کند و صدای او در دل مردم با شوق و استقبال طنین‌انداز می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر بوی دل‌فریب او به نسیم صبح برسد، آیا دامن زرشک، سنبل و گل به ما می‌رسد؟

هوش مصنوعی: هر روز خورشید به سوی زمین می‌آید و در نشیب خدمت او سر فرود می‌آورد.

هوش مصنوعی: ای کسی که چشم ستاره‌ها به خاطر تو روشن می‌شود، اگر خاک پای تو به آسمان برسد، آنجا مانند شیشه‌ای می‌درخشد.

هوش مصنوعی: هر لحظه از باغ نعمت‌ها و مهربانی‌ها، گل‌هایی می‌رویند که نسیم آنها به ما الطاف و خطاها را هدیه می‌دهد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وقتی آتشی به اوج آسمان برسد، حتی ابرها از شرم ریزش می‌کنند و آب می‌شوند و بر زمین می‌افتند. به نوعی، این بیانگر قدرت و تأثیر آتش است که می‌تواند هر چیزی را تحت تأثیر قرار دهد و باعث شرمندگی ابرها شود.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که اگر کارهای نیک و دستاوردهای خوب مانند ابرهای سیاهی که در آسمان می‌گذرانند، ناپایدار و زودگذر باشند، پس در چنین وضعیتی چه دلیل و توجیهی برای bragging درباره بخشی از سخاوت و سخاوت‌مندی وجود دارد؟ به نوعی اشاره به ناپایداری و بی‌ارزشی امکانات و ویژگی‌ها در زمان‌های سخت دارد.

هوش مصنوعی: خورشید با روی زرد به گونه‌ای است که از ظلم و ستم دچار کوری شده و در این زمان، داستان بخشش و عطا به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: زخشش و صدای امواج در آسمان بلند می‌شود و هنگامی‌که آب به آسايشگاه می‌رسد، پژواکی به‌وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: تو چنان بزرگ‌مرتبه‌ای و من نیز در سرودن شعر ظرفیت بالایی دارم. در چنین حضوری، هر بار که تو هستی، شایسته‌ی این ستایش خواهد بود.

هوش مصنوعی: به معنای این بیت می‌توان گفت: "به این مکان نرو که تو در آنجا به مقام بلندی دست یافته‌ای. مانند این است که دواسب را با هم به دوش بگیری، آیا دعا و درخواست تو به هدف می‌رسد؟"

هوش مصنوعی: برای عروس نو، شعر تمجیدی را ترتیب دادم، عزیزم. این شعر، زینتی است که از صدفی بزرگ و ارزشمند به نام مرتضی به دست آمده است.

هوش مصنوعی: من نام نیک تو را در دست دارم و به بزرگ‌زادگان سپردم، تا مانند گل‌هایی که از چمن مصطفی می‌رویند، پرورش یابند.

هوش مصنوعی: به خاطر چیزی ارزشمند و گرانقدر، تمام وجودم را صرف کردم و وقتی زمان آن برسد، از جان و دل برایش تلاش می‌کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر وجود عیوب و نقص‌ها، عذرخواهی کن و از آن‌ها نگذری. این هدیه را با دل‌گشاده بپذیر وقتی به تو تقدیم می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که کسی مانند تو با فطرت نیکو و سخاوتمند وجود داشته باشد، مشخص است که تلاش و آرمان ما چقدر می‌تواند بالا باشد.

هوش مصنوعی: هر چقدر که بلبل در ستایش و مدح سخن بگوید، در نهایت مانند گل به مقام و جایگاهی برتر دست خواهد یافت.

هوش مصنوعی: همواره شاد و پایدار باش تا زیبایی‌های گل و نغمه‌های بلبل همواره به چشمان و گوش‌هایت برسد.

هوش مصنوعی: فرزند خوشبخت تو، عزیزم، نشان‌دهنده‌ی دین است و در دوران تو به موفقیت‌های بزرگ و بی‌پایان دست خواهد یافت.