هوش مصنوعی: دلی که عشق آن پسر را حس کند، مانند پرنده‌ای خواهد بود که بال و پر پیدا می‌کند و به زندگی جدیدی وارد می‌شود. این دل در حقیقت از زندگی گذشته خود جدا شده و معنایی دیگر پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: امیدم را از لبان او گرفتم که اگر او بداند چقدر در دل من غم است، به خودم می‌لرزم و به خدا پناه می‌برم.

هوش مصنوعی: وقتی که جدایی تأثیری عمیق بر وجودم گذاشت، جای تعجب است که چگونه مرگ می‌تواند از من نشانی به جا بگذارد.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر نگاه او آسیب دیده و نمی‌خواهم که او به این زخم من پی ببرد.

هوش مصنوعی: بیا با هم یکی شویم و دوگانگی را کنار بگذاریم، چون در میان ما چیزی نیست که دو پیکر را از هم جدا کند و با این اتحاد، با هم استوارتر می‌شویم.

هوش مصنوعی: زیبایی او مانند آسمان بی‌ستاره است و اگر تو غمگین شوی، او به گمان می‌رسد که تمام احساساتش را از دست داده است.

هوش مصنوعی: چشم‌های من مانند آب نرگس در حال گریه‌اند، زیرا تصویر آن گل شاداب و خندان به من می‌رسد.

هوش مصنوعی: چشم من با دیدن تصویر آرزوها، نمی‌تواند بدون اشک بیشتر به خودش نگاه کند.

هوش مصنوعی: اگرچه من خودم مشک هستم و بویی دلنشین دارم، اما بوی من به اندازه بوی کسی که از من بهتر است نخواهد بود، مگر اینکه او را بیابم.

هوش مصنوعی: اگر دل من را در پیچ و خم موهای خودش جستجو کند، در هر حالتی که باشد، آن را در وجودش پیدا خواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به سرزمین یا مکانی برسد و همچون آب در آن جاری شود، به خاک و سرزمین خداوند من نائل خواهد آمد.

هوش مصنوعی: نه او وجود دارد، نه من، و نه آسمان، حتی تا هزار سال دیگر. هم‌چون دوران شکوفایی و عظمت دین احمد، عمر گذران می‌شود.

هوش مصنوعی: به بلندای دانش و فهمی چون دریا، که می‌تواند عظمت آسمان را با تلاش و همت خود کوتاه کند.

هوش مصنوعی: اگر به زیبایی‌های او نگاه کنی، از سر تا انگشت پایش، تمام آنچه را که می‌بینی، هنر و زیبایی است.

هوش مصنوعی: چشم نمی‌تواند از تابش نور چشمه دور شود، حتی اگر ستاره‌ای یکی از روشنایی‌های آن را ببیند.

هوش مصنوعی: وقتی رنگ مه بر روی سپر تیغ می‌نشیند، این نشان می‌دهد که هم تیغ و هم سپر تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند و به نوعی دگرگون می‌شوند.

هوش مصنوعی: آسمان همواره به زیر و بالای خود می‌پردازد و با قدم‌هایش خود را در حال تغییر می‌بیند، گاهی در مقام پایین و زمانی در موقعیت بالا قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: این شعر اشاره دارد به این که ارزش و اهمیت واقعی امور به دیده و نگرش کسی بستگی دارد. اگر کسی از فضل و لطف خدا بهره‌مند شود، هر چیزی که به دست آورد، ارزش آن در نظر او مشخص می‌شود و نه تنها به ظاهر آن چیز. البته این ارزش‌گذاری به دیدگاه و فهم او از زندگی و حقایق وابسته است.

هوش مصنوعی: به یمن شکر و سپاس، انسان می‌تواند به روز جدید و تازه‌ای دست یابد، حتی اگر شب به پایان رسیده و دیر باشد. همچنین، درخشش و زیبایی را از ماه دریافت خواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر زمین مانند خورشید طلایی شود، مانند آن نباشد که ذره‌ای از خطر در آن راه پیدا کند.

هوش مصنوعی: بدان که ثروت و دارایی ارزشمند است، زیرا کسی که از آن بهره‌مند باشد، همیشه در کارهایش موفق خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی نصیحتگری در کار دیگری مشغول می‌شود و با دقت همه چیز را بررسی می‌کند، حسود با دیدن او احساس ناراحتی و طعنه می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر سرنوشت خوش به یاری یک کیمیاگر بیاید، او از خاک می‌تواند به هر کجا که می‌رسد، ارزشی چندین برابر پیدا کند.

هوش مصنوعی: اندیشه و روح بزرگ، به گونه‌ای است که هر چه بیشتر بخشش کند، خود نیز بیشتر بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که عروس زیبایی و خوشگلی را ببیند، خود را بسیار بیشتر نمایان می‌کند و در شرایطی که خروس صبح را احساس کند، فریاد می‌زند.

هوش مصنوعی: به خاطر این که یک هندو به من محبت کند، هزار نفر با موهای سیاه و زیبا به من خواهند رسید.

هوش مصنوعی: از شراب در جام لعل آنها نشانه‌ای می‌بیند و از سبزه بر گل سمن تازه اثر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: دلش به خاطر زیبایی‌های آن‌ها به دنبال قمر است و لبش به خاطر شیرینی و لطافت گل‌های پسته مانند شکر را حس می‌کند.

هوش مصنوعی: در مراسم شادی و جشن، شتاب و سرزندگی آهوان را خواهیم دید و در میدان نبرد، قدرت و تندی شیر نر را تجربه خواهیم کرد.

هوش مصنوعی: من نباید باشد که از عشق یک دختر هندوی لاغر به حدی دچار آتش عشق شوم که چشمه اشک از جگرم جاری شود.

هوش مصنوعی: ای بزرگوار، شکر خدای را که امروز تویی که خداوند تو را چراغ راه و انسان بزرگ و معتبر قرار داده است.

هوش مصنوعی: آسمان هر چند که مانند صدف است و دریا به پاکی توست، اما اگر گوهری پیدا کند، چه کسی می‌تواند آن را از دست بدهد؟

هوش مصنوعی: از دست خط تو که همچون رنگ روی انگشتان است، دل من به شکل تصاویری زیبا و دلنشین شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر خبر خوش این پیروزی آرامش و شادی پیدا خواهد کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که امید من در تاریکی‌ها گم شود و مغز انسان نتواند به یاد بیاورد، اگر تو از آن خبر یابی، آزردگی و رنج من را درک خواهی کرد.

هوش مصنوعی: دو چشم من که به خاطر ندیدنت پر از اشک شده است، وقتی به خاک درگاه تو می‌نگرد، توانایی بینایی پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: از دست آن کسی که زیبایی را به خاطر می‌سازد، چه تعجبی دارد اگر گوش صدف، گوهرهای مردم را پیدا کند.

هوش مصنوعی: دل من مانند جانم از پرده عروسی بیرون آمد؛ سزاوار من نیست که تنها به نمایش درآید.

هوش مصنوعی: همیشه تا زمانی که طبیعت جهان به این شکل باشد که میوه‌ها از زلف درختان به دست آیند.

هوش مصنوعی: در باغی زیبا و پرخیر و برکت به دنیا آمده‌ای که در آن، نعمت‌ها و برکات فراوانی از درختان به تو می‌رسد.