هوش مصنوعی: دل من به خاطر آن پسته خوش‌حال شد و از آن یاقوت زیبا، جانم به دست آورد.

هوش مصنوعی: عقل انسان در توصیف زیبایی‌های او، به وضوح و بی‌نهایت شگفتی‌هایش را می‌یابد و مانند دنیایی بی‌انتها با تنوع و زیبایی‌هایش، سرشار از ویژگی‌های فراوان می‌شود.

هوش مصنوعی: خیال او به سراغ من آمد و از من سوال کرد که آیا نشانه‌ای از او در من پیدا کرده‌ای؟

هوش مصنوعی: دل من به خاطر تو شاد شد، اما غم تو هیچگاه اجازه نداد که خوشحالی به قلبم برسد.

هوش مصنوعی: آن چشم جادویی مرا به نابودی کشاند و لب‌هایش با یک افسون خاص کارهای عجیب و غریبی کردند.

هوش مصنوعی: روزگاری که همیشه در حال تغییر بود، وقتی که زندگی و حالتم به یک سمت دیگر پیش رفت، ناگهان محبت و عطوفت در دل کسی نسبت به من جوانه زد. او در من، هم نرمش و لطافت را دید و هم نشانه‌های بی‌حالی و خشکی را، و این احساس در او بیدار شد.

هوش مصنوعی: به ناگاه، جانم را بخشید، مگر اینکه از لطف پادشاه خبر داشت.

هوش مصنوعی: خداوند جهان بهرامشه، یعنی خدای جهان بهرام است. او به خاطر خدمت به او، کمر جوزا را به خود بسپرده است. در اینجا، به مفهوم حمایت و ارادت به کسی اشاره شده و نشان می‌دهد که انسان‌ها به خاطر خدمت و وفاداری، به یک دیگر احترام می‌گذارند و به هم کمک می‌کنند.

هوش مصنوعی: به خاطر این رحمت که بر من بنده نازل شد، آگاه باش که حقیقتاً ملک و سلطنت در دریا و خشکی به من داده شد.

هوش مصنوعی: به خاطر وجود کسی که هدهد را برای سلیمان طلب کرد، او در ملک خود چیز دیگری را پیدا کرد.

هوش مصنوعی: دل من از غم در شادی پرورده شده است، چون این مقام را شاه دادگر به دست آورده است.

هوش مصنوعی: بله، خفاشی که در تاریکی و زمین زندگی می‌کرد، به لطف عیسی زنده شد و بال و پر گرفت.

هوش مصنوعی: با ملاقات او، ذره‌ای از وجودش نمایان شد و آن شاه که به مانند ستاره‌هاست، تاجی از طلا به دست آورد.

هوش مصنوعی: وقتی که به چهره‌ام نوری تابید و رنگم سرخ شد، مطمئن شدم که گل، رنگ خود را از ماه گرفته است.