هوش مصنوعی: زمان خوشحالی فرارسیده است، زیرا آرایشگر بهار به زیبایی عروسی که چمن نام دارد را با صد نقش و نگار آراسته است.

هوش مصنوعی: گلهای زیبای لاله رنگ و روی باغ و دشت را زیباتر کرد و سبزه و گیاهان، چهره جویبار را مانند ابرو جلوه دادند.

هوش مصنوعی: نسیم لطیف به جعد و حالت بنفشه طعمی بخشید که دل نافه‌ای تارت را به خاطر حسادت به زخم عشق، مجروح کرد.

هوش مصنوعی: غنچه زیبای تازه‌ای که پس از هفت روز از باغ بیرون آمده، به مانند عروس، به میان گل‌ها و سبزه‌ها وارد می‌شود.

هوش مصنوعی: چشم‌های نرگس به حالت مستی و خواب آلودگی رسیده و زلف‌های سنبل نیز به حالت شاداب و پرجنب‌وجوش در آمده‌اند.

هوش مصنوعی: به گل زیبای خوشبو نگاه کن که مانند دورآسمان، از یک سو به رنگ عاشق و از سوی دیگر به رنگ معشوق درآمده است.

هوش مصنوعی: بیدمشک به قدری برف روی خود دارد که به نظر می‌رسد سنجاب بر روی آن خز پوشیده است، به این معنا که شکوفه‌ها در درختان به وفور نمایان شده‌اند.

هوش مصنوعی: در باغ، شکوفه‌ها به خاطر وزش شدید باد به زمین افتاده‌اند و سیمبر، که یک نوع درخت است، به شدت به دست امیر بار آسیب دیده است.

هوش مصنوعی: سردار دین، فرمانده سپاه اسلام در یک لحظه به ویژگی‌های انسانی و پاکی ملک توجه می‌کند.

هوش مصنوعی: دوباره آن معشوق زیبا را دیده‌ام که بر چهره‌اش نشانی از عشق و زیبایی است، نشانی که از حسادت به دل من آتش زده است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در اینجا اشاره به این موضوع است که احیای جسمی که از خاک ساخته شده، مانند معجزه‌ای است که به دم عیسی نسبت داده می‌شود. به نوعی، این جمله به قدرت و شگفتی الهی در زندگی دوباره بخشیدن به چیزهایی که به نظر مرده یا بی‌روح می‌آیند، اشاره دارد.

هوش مصنوعی: صبح و بهار و زیبایی‌های باغ همه به خاطر عشق و آرزوهایی است که عاشقان در دل دارند.

هوش مصنوعی: مختصری از زیبایی طبیعت را بیان می‌کند که در آن شکوفه‌ها به مانند ستاره‌های روشن درخشانند و گلبرگ‌ها به مثابه شعرهای زیبا، جلوه‌گری می‌کنند. این تصویرسازی نشان‌دهنده زیبایی و هماهنگی بین عناصر طبیعی و هنر است.

هوش مصنوعی: یک پیکان بید غنچه را نشان می‌دهد و خنجر بر می‌کشد، بید به سمت جنگ می‌رود و هر دو در حال جدال هستند.

هوش مصنوعی: اگر درخت بید را با خنجر بزنند، چنار در برابر آن مقاومتی ندارد و نمی‌تواند هیچ کاری انجام دهد.

هوش مصنوعی: در روز نو، گروهی از گل‌ها به سوی رهبری و مقام عالی دنیا نگاه کرده‌اند تا قضاوت کنند.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان این موضوع می‌پردازد که وجود خداوند به گونه‌ای است که تجلی‌گر ویژگی‌های نیکو و ارزشمند انسانی است. این لطف و صفات عالی او نمایانگر اوج کمال انسانی و انسانیّت است، که در واقع مصداق و نمونه‌ای از این ویژگی‌ها نیز در خود او وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای شمع، اگر درد و رنج عشق را تجربه نکرده‌ای، پس چگونه می‌توانی عشق درونت را از راه چشمانت نشان دهی؟

هوش مصنوعی: پروانه را سوزاندی و نتیجه‌ای که گرفتی تنها دانه‌ای بود که خودت در دل آن کاشته بودی.

هوش مصنوعی: تو از جمع عاشقانت جدا هستی، زیرا که در روزها به خاطر درد و رنجی که کشیده‌ای، ایمن و آرام به خواب رفته‌ای.

هوش مصنوعی: تو که با چهره آینه‌ای مثل اسکندر، چنین قدرتی به‌وجود آورده‌ای، خودت هم در واقع در جهانی تاریک و ناشناخته باز کرده‌ای.

هوش مصنوعی: نی تو همچون آینه‌ای صاف و روشن است که از زیبایی‌ات، تاریکی‌ها و زنگارهای دل را از چهره شب پاک کرده‌ای.

هوش مصنوعی: پرویز وار، تاج و سلطنت تو را به خاطر آن بوسه‌هایی که از لب شیرین گرفته‌ای، به تیغ سپرد.

هوش مصنوعی: به خودت نبال و خود را بزرگ مپندار که آن افتخاری که فعلاً داری، به واقعیت واقعی‌ات آسیب رسانده و چیزی که به‌طور موقت به دست آورده‌ای، تنها قرضی است و قابل اتکا نیست.

هوش مصنوعی: تو قد و قامت زیبا و چهره‌ای درخشان داری، اما آیا فقط یک شب به مهمانی سردار رفته‌ای؟

هوش مصنوعی: این شاعر درباره یک پادشاه دانا و عدل صحبت می‌کند که در زمان جنگ، به قدرتمندی و شجاعت خود به مقابله با بزرگ‌ترین خطرات می‌پردازد و در نبردها بی‌رحمانه با دشمنانش می‌جنگد و هیچ‌چیز نمی‌تواند او را متوقف کند.

هوش مصنوعی: ای کسی که از آسمان بر زمین فرود آمده‌ای، تو پیام‌آور فرمانروایی. شمشیر تو حمایت‌گر ملت و دستت امانت‌دار قدرت است.

هوش مصنوعی: هر لحظه که از دست‌های تو مایه generosity و فداکاری می‌آید، سمت چپ دین به خاک پایت می‌افتد و سمت راست ملک همواره به تو وابسته است.

هوش مصنوعی: در جویبار سرزمین و باغ دین، به وسیله‌ی شمشیر تو بوی یاسمن سرسبز و خوشبو می‌پیچد.

هوش مصنوعی: به خاطر ارج و منزلت تو، آسمان دین به تو افتخار می‌کند و زمین به سبب موقعیت و مقام تو، خود را در اختیار تو قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: تیغ تو همچون نشانه‌ای در آسمان چهارم، حکمرانی را در دست دارد و پاسبان آسمان هفتم است.

هوش مصنوعی: خلق به لطف و بخشش تو روزی می‌گیرند و دل شاه به دانش تو وام‌دار حکومت است.

هوش مصنوعی: به ناگاه، مرگ با کینه و عیب‌جویی به او حمله می‌کند. در زمانی که تو دور و بر هستی، هر کسی که در کمین فرصت باشد، ممکن است به سراغ او بیاید.

هوش مصنوعی: آسمان هر چیزی را که بخواهد، با خودش به تو می‌آورد، چه خوب و چه بد، چه اندک و چه فراوان.

هوش مصنوعی: ای بهار نو به دنیای ما، چهره‌ی تو ánh دنیای ما را روشن کرده است. عید نوروز و روزهای خوش، هر سال مخصوص تو باشد.

هوش مصنوعی: ای که به خاطر وجود تو، همه چیز به خوبی پیش می‌رود و خوشبختی از سوی تو در زندگی برپا شده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که در خدمت تو قرار گیرد و گام‌هایش را در این راه بردارد، به‌اندازه هر گامی که برمی‌دارد، به خواسته‌ها و آرزوهای بسیاری دست می‌یابد.

هوش مصنوعی: از مقام والای تو در دنیا، هر چیزی که خیالات به آن رسیده‌اند، از مرتبه‌ای پایین‌تر است.

هوش مصنوعی: افرادی از نعمت‌های تو بهره‌مند شده‌اند، و با وجود عدالت کامل تو، در دلشان احساس آرامش می‌کنند.

هوش مصنوعی: در کویر حیات، بخشش خود را مانند ابرهای باران‌زا به دیگران عطا کن؛ زیرا تو با این کار در دریای نعمت و فضل غوطه‌ور خواهی شد.

هوش مصنوعی: خورشید که منبع نور و روشنایی است، به دلیل بخشش و فیض روشن تو، توانسته است این نور را به دست آورد.

هوش مصنوعی: در سرزمین پادشاهی جهان، پرنده‌ای که نشانه خوشبختی توست، در سایه بال قدرت اسلام به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: در کنار مکان تو، خدمتگزاران و بندگانت به اندازه کافی تجربه و آزمون‌های سخت را پشت سر نگذاشته‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر تو، شعر زیبا و دلنشینی را به پایان می‌رسانم، اگر تو صدای آن را بشنوی، از زبان زیبای تو آن را بیان می‌کنم.