مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>اشکم نه غم زمانه خونین کرده است</p></div>
<div class="m2"><p>رویم نه ز درد بینوائی زرد است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شد روز شباب و یار دیرینه ز دست</p></div>
<div class="m2"><p>ای دوست غم این غم است و درد این درد است</p></div></div>

دیوان مجد همگر به تصحیح و تحقیق احمد کرمی - مجد همگر - تصویر ۳۲۶

شمارهٔ ۹۶

اشکم نه غم زمانه خونین کرده است
رویم نه ز درد بینوایی زرد است
شد روز شباب و یار دیرینه ز دست
ای دوست غم این غم است و درد این درد است

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از احساسات عمیق خود سخن می‌گوید. او می‌گوید که اشک‌هایش ناشی از غم‌های زمانه است و چهره‌اش به خاطر درد بی‌پولی زرد شده است. او به گذر عمر اشاره می‌کند و از دست دادن دوست و یار قدیمی‌اش ناراحت است. در نهایت، به این نتیجه می‌رسد که غم و درد ناشی از این مسئله‌ها واقعی و عمیق است.

شمارهٔ ۹۴

شمارهٔ ۹۵

هوش مصنوعی: دلم به خاطر مصیبت‌های زمانه می‌گرید و چهره‌ام زرد است نه از درد فقر، بلکه از غم‌ها و سختی‌هایی که بر من گذشته.

اشکم نه غم زمانه خونین کرده است

رویم نه ز درد بینوائی زرد است

هوش مصنوعی: روزهای جوانی فرا رسیده است و دوست قدیمی دیگر در دسترس نیست. ای دوست، غم این فراق و درد ناشی از آن بسیار عمیق است.

شد روز شباب و یار دیرینه ز دست

ای دوست غم این غم است و درد این درد است

شمارهٔ ۹۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده