مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای صحن سرائی که بهشتت همتاست</p></div>
<div class="m2"><p>آرامگه دلی و جانهات بهاست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ارکانت چو خانه خدا باقی باد</p></div>
<div class="m2"><p>با خانه خدا که سایه لطف خداست</p></div></div>

دیوان مجد همگر به تصحیح و تحقیق احمد کرمی - مجد همگر - تصویر ۶۸۴

شمارهٔ ۸۳

ای صحن سرایی که بهشتت همتاست
آرامگه دلی و جانهات بهاست
ارکانت چو خانه خدا باقی باد
با خانه خدا که سایه لطف خداست

هوش مصنوعی: این ابیات به وصف زیبایی و آرامش یک مکان مقدس می‌پردازد که همچون بهشت ارزشمند است. شاعر این مکان را آرامگاه دل‌ها و جانی توصیف می‌کند که بهای بالایی دارد. او از پایداری ارکان این مکان مانند خانه خدا سخن می‌گوید و بر نعمت و لطف خداوند تأکید می‌کند.

شمارهٔ ۸۱

شمارهٔ ۸۲

هوش مصنوعی: ای سرای زیبایی که بهشت نیز به پای تو نمی‌رسد، تو محلی هستی برای آرامش دل‌ها و روح‌ها.

ای صحن سرائی که بهشتت همتاست

آرامگه دلی و جانهات بهاست

هوش مصنوعی: عناصر و اجزای وجودت همیشه همچون خانه خدا باقی بماند، زیرا خانه خدا زیر سایه لطف و رحمت اوست.

ارکانت چو خانه خدا باقی باد

با خانه خدا که سایه لطف خداست

شمارهٔ ۸۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده