مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست</p></div>
<div class="m2"><p>شد در خم آن زلف چو زنجیر و نشست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>مژگان تو تیز گشت و با زلفت گفت</p></div>
<div class="m2"><p>کآنجا که زره‌گر است پیکان‌گر هست</p></div></div>

شمارهٔ ۶۲

دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست
شد در خم آن زلف چو زنجیر و نشست
مژگان تو تیز گشت و با زلفت گفت
کآنجا که زره گر است پیکان گر هست

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت چشم‌های نرگس مست اشاره می‌کند که دلش را از تیر عشق گرفته است. او زلف‌های آن معشوق را به زنجیری می‌ماند که دل را اسیر کرده و مژگانش هم به زلفش می‌گوید که در جایی که زره وجود دارد، تیر نیز هست. این شعر نشان‌دهندهٔ قدرت عشق و جذابیت معشوقه است.

شمارهٔ ۶۰

شمارهٔ ۶۱

هوش مصنوعی: دل شب گذشته به خاطر تیر نگاه آن نرگس مستی دچار حسرت و درد شد. در پیچ و خم زلف آن معشوق، همچون زنجیری، در جا ماند و نتوانست حرکت کند.

دل دوش ز سهم تیر آن نرگس مست

شد در خم آن زلف چو زنجیر و نشست

هوش مصنوعی: چشم‌هایت به قدری زیبا و نافذ است که موهایت را به سخن درآورده و می‌گوید: در جایی که زره‌ای وجود دارد، نیز پیکان وجود دارد.

مژگان تو تیز گشت و با زلفت گفت

کآنجا که زره‌گر است پیکان‌گر هست

شمارهٔ ۶۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده