مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خواهم که به دیده و سر آیم به درت</p></div>
<div class="m2"><p>صد قصه ز غصه دل آرم به برت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتند که زحمتی‌ست از درد سرش</p></div>
<div class="m2"><p>از درد سرت نمی‌دهم دردسرت</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 12631 - مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۶

شمارهٔ ۵۷

خواهم که به دیده و سر آیم به درت
صد قصه ز غصه دل آرم به برت
گفتند که زحمتی ست از درد سرش
از درد سرت نمی دهم دردسرت

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به معشوق خود ابراز عشق و دلتنگی می‌کند و می‌خواهد تمام غم‌ها و قصه‌های دل را برای او بازگو کند. اما دیگران به او می‌گویند که این کار ممکن است دردسرساز باشد. شاعر در پاسخ می‌گوید که از دردسرهای عشق نمی‌گذرد و به خاطر معشوقش به هر زحمتی آماده است.

شمارهٔ ۵۵

شمارهٔ ۵۶

هوش مصنوعی: می‌خواهم با چشمان خود و با تمام وجودم به درگاهت بیایم و صد داستان از دردها و غم‌هایم را پیش رویت بگذارم.

خواهم که به دیده و سر آیم به درت

صد قصه ز غصه دل آرم به برت

هوش مصنوعی: گفتند که گرفتاریت باعث زحمت برای من می‌شود، بنابراین من هم نمی‌خواهم که برای تو دردسر ایجاد کنم.

گفتند که زحمتی‌ست از درد سرش

از درد سرت نمی‌دهم دردسرت

شمارهٔ ۵۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده