مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خضری که به او گشاده شد باب حیات</p></div>
<div class="m2"><p>از لعل تو ساخت وجه اسباب حیات</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در آتش آذر و به کف باد هوس</p></div>
<div class="m2"><p>می‌گفت که خاک بر سر آب حیات</p></div></div>

شمارهٔ ۴۹

خضری که به او گشاده شد باب حیات
از لعل تو ساخت وجه اسباب حیات
در آتش آذر و به کف باد هوس
می گفت که خاک بر سر آب حیات

هوش مصنوعی: این ابیات به ارتباط میان حیات و وجود معشوق اشاره دارند. خضر، که نماد زندگی و جاودانگی است، به کمک لعل معشوق، ابزار حیات را می‌سازد. آتش و باد نیز نشان‌دهنده‌ی صبوری و تلاش برای دستیابی به این آب حیات هستند. در نهایت، به این نکته اشاره دارد که خاک بر سر (نقص و محدودیت) نمی‌تواند مانع دستیابی به آب حیات شود.

شمارهٔ ۴۷

شمارهٔ ۴۸

هوش مصنوعی: خضر، که به او دروازه‌ای به سوی زندگی باز شده بود، با لعل (به معنی سنگ قیمتی یا شادابی) تو، سبب زنده بودن را به وجود آورد.

خضری که به او گشاده شد باب حیات

از لعل تو ساخت وجه اسباب حیات

هوش مصنوعی: در آتش شوق و در دست نسیم، آرزو می‌کرد که بر سر آب حیات خاک بپاشد.

در آتش آذر و به کف باد هوس

می‌گفت که خاک بر سر آب حیات

شمارهٔ ۴۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده