مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر طعنه همی زنی من شیدا را</p></div>
<div class="m2"><p>در آینه بنگر آن رخ زیبا را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا شیفته و سُغبه‌تر از من گردی</p></div>
<div class="m2"><p>وانگه نکنی بیش ملامت ما را</p></div></div>

شمارهٔ ۵

گر طعنه همی زنی من شیدا را
در آینه بنگر آن رخ زیبا را
تا شیفته و سغبه تر از من گردی
وانگه نکنی بیش ملامت ما را

هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده به کسی که به او طعنه می‌زند، می‌گوید که اگر به خود او و زیبایی‌اش نگاه کند، ممکن است شیفته و عاشق‌تر از او شود و در نتیجه دیگر او را سرزنش نکند.

شمارهٔ ۳

شمارهٔ ۴

اگر منِ شیدا را نکوهش می‌کنی، در آینه آن رخ زیبا را ببین.

گر طعنه همی زنی من شیدا را

در آینه بنگر آن رخ زیبا را

تا بیش از من شیفته و فریفته شوی و دیگر سرزنشم نکنی.

تا شیفته و سُغبه‌تر از من گردی

وانگه نکنی بیش ملامت ما را

شمارهٔ ۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده