مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گفتار مبر ز گوشم ای دُرّ خوشاب</p></div>
<div class="m2"><p>دیدار مبر ز چشمم ای عالمتاب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کَایام چنان کند که ما را پس ازین</p></div>
<div class="m2"><p>گفتار بود به پیک و دیدار به خواب</p></div></div>

دیوان مجد همگر به تصحیح و تحقیق احمد کرمی - مجد همگر - تصویر ۶۷۷

شمارهٔ ۳۱

گفتار مبر ز گوشم ای در خوشاب
دیدار مبر ز چشمم ای عالمتاب
کایام چنان کند که ما را پس ازین
گفتار بود به پیک و دیدار به خواب

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از جدایی و دوری معشوق سخن می‌گوید. او از طرفی می‌خواهد که صدای معشوق از گوشش دور شود و از طرف دیگر، تصویر او را از چشمش پاک کند. شاعر بیان می‌کند که روزگار به گونه‌ای پیش می‌رود که ارتباط‌شان به گفتار در خواب و دیدار در خیال تبدیل می‌شود. در واقع، او به ناامیدی از دیدار واقعی اشاره می‌کند و به حالت عاطفی ناشی از فاصله و جدایی می‌پردازد.

شمارهٔ ۲۹

شمارهٔ ۳۰

هوش مصنوعی: ای در خوشاب، از گوش من صحبت نکن و ای عالمتاب، از چشمان من دور نشو.

گفتار مبر ز گوشم ای دُرّ خوشاب

دیدار مبر ز چشمم ای عالمتاب

هوش مصنوعی: ایام به گونه‌ای می‌گذرد که پس از این صحبت‌ها، ما را به ملاقات و دیدار در خواب خواهد برد.

کَایام چنان کند که ما را پس ازین

گفتار بود به پیک و دیدار به خواب

شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده