مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یک دم برم آرید بت خوشخو را</p></div>
<div class="m2"><p>آن ماهرخ صنوبر نیکو را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از تلخی صبرم آرزو شیرین است</p></div>
<div class="m2"><p>شیرین جهان اوست بیارید او را</p></div></div>

شمارهٔ ۲۶

یک دم برم آرید بت خوشخو را
آن ماهرخ صنوبر نیکو را
از تلخی صبرم آرزو شیرین است
شیرین جهان اوست بیارید او را

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از دل تنگی و صبر خود سخن می‌گوید و آرزو دارد که معشوقش را که زیبایی چون صنوبر دارد، به نزد او بیاورند تا تلخی صبرش به شیرینی تبدیل شود. او می‌خواهد که زیبایی و شیرینی وجود معشوقش را در زندگی‌اش تجربه کند.

شمارهٔ ۲۴

شمارهٔ ۲۵

هوش مصنوعی: لحظه‌ای می‌خواهم زیبای خوش‌خلق را به نزد خود بیاورم، همان ماهروی خوش فرم را.

یک دم برم آرید بت خوشخو را

هوش مصنوعی: از تلخی صبرم انتظار شیرینی دارم. شیرینی زندگی متعلق به اوست، او را به من بیاورید.

از تلخی صبرم آرزو شیرین است

شیرین جهان اوست بیارید او را

شمارهٔ ۲۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده