مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خرم به تو داشتم دل بی غم را</p></div>
<div class="m2"><p>هجر تو حزین کرد دل خرم را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من تلخی عالم به تو خوش می‌کردم</p></div>
<div class="m2"><p>با تلخی هجرت چه کنم عالم را</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 12624 - مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴

شمارهٔ ۱۵

خرم به تو داشتم دل بی غم را
هجر تو حزین کرد دل خرم را
من تلخی عالم به تو خوش می کردم
با تلخی هجرت چه کنم عالم را

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از حس خوشایند و خوش قلبی خود در کنار محبوب سخن می‌گوید، اما با جدایی از او، این احساس شادابی و خوشحالی به غم و سوگ تبدیل شده است. شاعر به تلخی زندگی اشاره می‌کند و از اینکه نمی‌تواند با این تلخی‌ها کنار بیاید سخن می‌گوید.

شمارهٔ ۱۳

شمارهٔ ۱۴

هوش مصنوعی: در شادی و خوشی، دل خوشی داشتم، اما جدایی تو باعث شد که دل شاد من غمگین شود.

خرم به تو داشتم دل بی غم را

هجر تو حزین کرد دل خرم را

هوش مصنوعی: من با تو که هستی، تلخی‌های زندگی را شیرین می‌کردم؛ حالا با تلخی هجرت، چطور می‌توانم این دنیا را تحمل کنم؟

من تلخی عالم به تو خوش می‌کردم

با تلخی هجرت چه کنم عالم را

شمارهٔ ۱۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده