مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن روز که من بدیدم ای شاه ترا</p></div>
<div class="m2"><p>نه مهر بدیده بود و نه ماه ترا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از غبن و دریغ برکنم دیده خویش</p></div>
<div class="m2"><p>اکنون که بدید دیده بدخواه ترا</p></div></div>

شمارهٔ ۱۴

آن روز که من بدیدم ای شاه ترا
نه مهر بدیده بود و نه ماه ترا
از غبن و دریغ برکنم دیده خویش
اکنون که بدید دیده بدخواه ترا

هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات شاعر نسبت به یک شاه می‌پردازد. شاعر در روزی که شاه را می‌بیند، نه نوری از مهر و محبت در چشمش می‌بیند و نه زیبایی مانند ماه. او از غم و ناراحتی، چشمانش را برمی‌گرداند و حالا که چهره‌ی بدخواه شاه را دیده، بر احساساتش تأکید می‌کند.

شمارهٔ ۱۲

شمارهٔ ۱۳

هوش مصنوعی: در آن روز که تو را دیدم، ای پادشاه، نه ستاره‌ای در آسمان وجود داشت و نه ماهی در شب.

آن روز که من بدیدم ای شاه ترا

نه مهر بدیده بود و نه ماه ترا

هوش مصنوعی: اکنون که به چشم خود دیدم دشمنی تو را، دیگر نمی‌خواهم بر غم و اندوه خود دلبسته باشم.

از غبن و دریغ برکنم دیده خویش

اکنون که بدید دیده بدخواه ترا

شمارهٔ ۱۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده