هوش مصنوعی: ای روزگار، تو به اختیار خودت به او بوسه دادی و خداوند تو را شاه واقعی قرار داده است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به طور غیرمستقیم از سخاوت و generosity کسی تمجید می‌کند و از آن شخص خواسته‌هایی دارد. او به واژه‌ای که شامل شش حرف است اشاره می‌کند که به نوعی نمایانگر التماس و خواهش او است. همچنین، از این می‌گوید که با وجود اینکه هفت عضو (که می‌تواند به معانی مختلفی اشاره کند) به سمت آن شخص رفته‌اند، او همواره خود را وابسته و نیازمند به آن سخاوت می‌داند.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر اشاره می‌کند که هر شش نشان (پیمان یا وعده) را در دو سطر کلامش قرار داده است. این نشان‌ها به گونه‌ای هستند که مثل عهد و پیمان تو، مستحکم و پایه‌گذارند. همچنین، مثل فکر و اندیشه‌ات، نرم و قابل انعطاف هستند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی، می‌توانی مجموع اعداد را بشماری و به نتیجه‌ای که به ۵۲۸ می‌رسد پی ببری.

هوش مصنوعی: برای پیدا کردن پاسخ، به حرف اول هر بخش توجه کنید: - حرف نخست: ب - دو: ی - دومش: ا - شش: ش - سوم: د - دو: ی - سی: ب - چارم: ا - چهار: ز - صد: ن - ده: ه - پنجاه: پ با کنار هم گذاشتن حروف به این شکل به نام "بیاد بن" می‌رسیم.

هوش مصنوعی: در پایان مصراع اول، سه حرف وجود دارد و در پایان مصراع دوم، سه حرف دیگر قرار دارد.

هوش مصنوعی: اگر غیر از تو از کسی دیگر درخواست کمک کنم، تماشاگران و مردم می‌گویند که من در تلاش هستم، حتی اگر این تلاش به نظر بیاید که احتیاجی ندارم.

هوش مصنوعی: ای کاش که از مهر و ماه باارزش‌تر، کلاهی برای تو باشد و دلتنگ نباشی. ای کاش که لباسی شایسته‌ی مقام تو از زنگ و روم داشته باشی.

هوش مصنوعی: بر روی چرخ نظم و تقدیر، موفقیت‌های تو به زیبایی نمایان است و تلاش‌هایت به آسمان‌ها می‌رسد.