هوش مصنوعی: آسمان به خاطر زیبایی و جایگاه تو از زمین حسادت می‌کند و به همین دلیل در آب رودخانه، برای پوشاندن شرم خود غرق می‌شود.

هوش مصنوعی: با آمدن تو، زمین به عطر خوش مشکی آغشته می‌شود و به یاد نیکی‌هایت، بادی خوشبو با بوی عطر فرود می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر نسیم محبت تو از کنار کوه عبور کند، دل درختچه لاله خودرو را به چالش می‌کشد.

هوش مصنوعی: اگر خشم تو در هوا پخش شود، می‌تواند با قدرتی از پشت آسمان‌ها انرژی را از هم بگسلد.

هوش مصنوعی: اگر از نام تو تصویری بسازند، چنانچه سهم تو با دندانی تیز برش بخورد.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی در دنیا ارزش این را ندارد که انسان لحظه‌ای به زیبایی و چهره نیکو و دلنشین خداوند توجه نکند.

هوش مصنوعی: وقتی شانس و بخت تو خوب باشد، باید چهره‌ای خوش‌یمن و شاداب در کنار تو باشد که تو را ستایش کند و به تو احترام بگذارد.

هوش مصنوعی: در این مجلس، اجازه ورود به سگی را داده‌اند، به امید اینکه شاید بوی آن موجب بازگشت آب به جریان بیفتد.

هوش مصنوعی: به این معناست که هر چیزی با ویژگی‌ها و خصوصیات خود شایسته است، مانند اینکه رنگ صبح به سفره‌ای که از آن ساخته شده است، می‌خورد. این مفهوم به ما می‌گوید که ذات و ماهیت هر چیز، خود را نشان می‌دهد و همخوانی دارد.

هوش مصنوعی: مانند شمعی زرد و بی‌جان که از عشق می‌سوزد، در روز و شب مانند پروانه‌ای در حال حرکت و بی‌قرار هستم.

هوش مصنوعی: اگرچه تو مهربانی، اما ممکن است در کنار تو هم موجوداتی بی‌رحم و خشن وجود داشته باشند. چه بسا که درک و شعور تو از نظر آن‌ها به هیچ می‌ماند، مانند این که یک سگ نمی‌تواند ارزش و مقام تو را بفهمد.

هوش مصنوعی: حضور او چه سودی دارد و چه نتیجه‌ای از تصویری بی‌فایده بر روی فرش عاید می‌شود؟

هوش مصنوعی: این شخص نه انسان واقعی است و از حیوانات هم کمتر به حساب می‌آید. خودت می‌توانی با دیدن ویژگی‌های درونی‌اش، قضاوت کنی.

هوش مصنوعی: اگر او (خر) باربر خوبی است، پس چرا بارش را درست نمی‌برد؟ و اگر او انسانی با نیکی و فضیلت است، پس نشانه‌های نیکی‌اش کجاست؟

هوش مصنوعی: اگرچه من به زیبایی مشموم هستم، اما تو به پیاز بزرگ شباهت داری. به تو باید دقت کرد.

هوش مصنوعی: نفس ناخوش و چهره‌ای خسته و پژمرده دارم، همانند میوه ترنج که طعمش تلخ است و صورتم هم به رنگ لیمو، زرد و بی‌روح به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: به خاطر حوادث و مشکلاتی که پیش آمده، مانند گیاهی که در زیر پا قرار گرفته و آسیب دیده، احساس گیجی و سردرگمی می‌کنم، مانند کسی که در دنیای درهم و بر هم به دنبال مسیرش می‌گردد.

هوش مصنوعی: طبیعت زشت من باعث می‌شود که در وجودم و در باطنم، ناراستی و پلیدی حضور داشته باشد، اما ظاهر من به قدری زیباست که به آهو می‌ماند.

هوش مصنوعی: خداوند گرانقدر تو را از شر نیت‌های بد و سخن‌های طعنه‌آمیز افراد بپرهیزد.

هوش مصنوعی: زمین باید فضایی پاک و محترم باشد و از آلودگی‌های ناشی از ارتباط با افرادی که دارای صفات زشت و ناپسند هستند، محافظت کند.

هوش مصنوعی: این بیت به ما می‌گوید که لباس و دولت دشمن تو مانند چیزی است که به امانت گرفته شده، و به عبارتی نشان‌دهنده زودگذر و ناپایداری است. مثل لباسی که شتر در عید به تن می‌کند، این لباس نماد و نشانه‌ای از مقام و عظمت نیست، بلکه چیزی موقتی و بی‌اساس است که به سرعت از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: فرستاده‌ای در درگاه تو از قاقمشی، هدیه‌هایی از چین و ماچین و سرزمین ختا همراه آورده است.

هوش مصنوعی: تو مبنای امید و راهنمای مردم هستی، دستانت امنیت بخش روزی است، لب‌هایت مظهر شادابی و لذت هستند و دلِ تو آرامش را جستجو می‌کند.