مجد همگر » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۸۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ز غبن هدهد میمون که شد متابع زاغ</p></div>
<div class="m2"><p>ز رشک ملک سلیمان که شد مسخر دیو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>به گوش معنی بشنو که هر دمی صد بار</p></div>
<div class="m2"><p>شهان سلغری از خاک برکشند غریو</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>کجاست آصف تا نوحه گر شود بر ملک</p></div>
<div class="m2"><p>که بر و بحرش بی کد خدای ماند و خدیو</p></div></div>

شمارهٔ ۸۶

ز غبن هدهد میمون که شد متابع زاغ
ز رشک ملک سلیمان که شد مسخر دیو
به گوش معنی بشنو که هر دمی صد بار
شهان سلغری از خاک برکشند غریو
کجاست آصف تا نوحه گر شود بر ملک
که بر و بحرش بی کد خدای ماند و خدیو

هوش مصنوعی: در این شعر، به تحولات و ساز و کارهای طبیعی و اجتماعی اشاره شده است. هدهد به خاطر نیرنگی که کرده، دچار غبنی می‌شود. همچنین، در اثر حسادت به ملک سلیمان، دیو ناشی از آن به مسخرگی کشیده می‌شود. شاعری که در مورد حکومت‌های سلغری صحبت می‌کند، می‌گوید که هر روز صد بار از خاک بر می‌خیزند. در اینجا، سؤال از آصف (وزیر سلیمان) می‌شود که چرا وجود ندارد تا حاکمیت را نجات دهد، چرا که دریا و سرزمین‌ها بدون خداوند و حاکم واقعی بی‌پناه مانده‌اند.

شمارهٔ ۸۴

شمارهٔ ۸۵

هوش مصنوعی: در اثر حسادت و غبنی که بر هدهد میمون وارد شد، او به پیروی از زاغ پرداخت و به همین ترتیب به خاطر رقابت و حسد نسبت به ملک سلیمان، به دست دیو گرفتار شد.

ز غبن هدهد میمون که شد متابع زاغ

ز رشک ملک سلیمان که شد مسخر دیو

هوش مصنوعی: به گوش بسپار که هر لحظه، صد بار پادشاهان بزرگ از خاک برخاسته و فریاد می‌زنند.

به گوش معنی بشنو که هر دمی صد بار

شهان سلغری از خاک برکشند غریو

هوش مصنوعی: آیا کسی هست که بتواند در این سرزمین که دریا و خشکی‌اش بدون سرپرست و ولی مانده، فریادی برآورد و نوحه‌سرایی کند؟

کجاست آصف تا نوحه گر شود بر ملک

که بر و بحرش بی کد خدای ماند و خدیو

شمارهٔ ۸۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده