هوش مصنوعی: این بیت به تمجید از مقام و سلطنت یک شخص اشاره دارد. شاعر در اینجا به این موضوع می‌پردازد که کسی که در رأس امور و دین و دولت قرار دارد، جایگاهی بسیار بلند و ابدی دارد. به نوعی، این شخص به عنوان نماد قدرت و استحکام، در نظر شاعر بسیار محترم و قابل ستایش است و به او اشاره می‌کند که جاه و مقامش همیشگی و پایدار است.

هوش مصنوعی: به خاطر موفقیت و خوشبختی که تو به دست آورده‌ای، سرنوشت من نیز بسیار قوی و نیکو شده است، زیرا خوشبختی من به موفقیت تو وابسته است.

هوش مصنوعی: به خاطر ولع و اشتیاقی که برای تمجید و ستایش تو دارم، مانند ستاره سهیل به لرزه افتاده‌ام، و احساسات قلبی‌ام به اندازه ستاره یمانی در چالاکی و هوشیاری است.

هوش مصنوعی: زیبایی و حقیقت وجود تو از هر معنا و مفهومی در دنیا بزرگ‌تر و بالاتر است، چنان‌که من در دنیای معانی، چنین گنجی را در اختیار ندارم.

هوش مصنوعی: اگر از تو دور باشم و راهی به تو نداشته باشم، بدان که خدمت به تو نهایت آرزوی من است.

هوش مصنوعی: روزی، طبق معمول، من هم به خاطر بخت بد خود، از رفتار و ویژگی‌های تو شکایت کردم.

هوش مصنوعی: هر زمان که با او هستم، چه ضرر و چه سودی که پیش می‌آید، چرا او از حال و روز من که در چه شرایطی هستم، نمی‌پرسد؟

هوش مصنوعی: اگر آسمان از رازهای پنهانی آگاه است، چرا از داستان پنهان من بی‌خبر است؟

هوش مصنوعی: وقتی او می‌داند که در سرزمین‌های دورتر (اقلیم ثالث و رابع) این تابش و زیبایی دل‌انگیز را ندیده است، متوجه می‌شود که من نیز مانند یک آینه درخشان هستم.

هوش مصنوعی: چرا وفاداری و محبت او به من، که سال‌ها جوانی‌ام را برای او صرف کرده‌ام، در حالی که او به پیری دچار شده است، نشان نمی‌دهد؟

هوش مصنوعی: از شدت پشیمانی سوختم و بارها گفتم هزار بار لعنت بر نادانی و بی‌تجربگی خودم.

هوش مصنوعی: دل و جانم از صبر و شکیبایی دلزده و ناامید شده‌اند و صدای ناله‌ام از روح سرکش و فطرت دیرینه‌ام برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: سه شب است که از گریه خوابم نبرده و تو خود می‌دانی که حال و روز من چه‌قدر بد است.

هوش مصنوعی: بدان که آسمان تیره و غمگین، به خاطر درد و رنج من، به رنگ اشک‌های سرخ و ارغوانی‌ام دچار تاثر شده است.

هوش مصنوعی: دنیا با تمام سختی‌هایش در لحظه‌ای به من رحم کرد، مانند بارانی که می‌بارد، در حالی که من همیشه مهربان و دلسوز بوده‌ام.

هوش مصنوعی: دل من با یک لحظه تازه امید، سبک و شاداب شد. بخت جوان نیز هنگامی که دید که من از رنج تو دلگرم هستم، حالتی خوشایند پیدا کرد.

هوش مصنوعی: خبر خوب این است که دیگر غمگین نباش، خوشحالی‌ام را نزدیک دار. حالا که سلامت به من بازگشته، جشن و سرورم را برایت می‌آورم.

هوش مصنوعی: من بر سر بخت خود، بهترین چیزها را نثار کردم و آنچه که به چشم و زبان من مربوط می‌شود، نمایانگر ابراز احساسات من است.

هوش مصنوعی: اگر تو دچار بیماری و درد شوی، من به حال تو آن‌قدر ناراحت می‌شوم که اشک در چشمانت جمع می‌شود و رنگ چهره‌ام به زردی زعفران درمی‌آید.

هوش مصنوعی: آسمان پست و بی‌قدر بر آن است که دل و چشمانم را به خاطر پذیرایی از من از کار بیندازد و به آتش بکشد.

هوش مصنوعی: وقتی که او به من نزدیک است، احساساتی مانند گریه و ناراحتی در چشمانم و آتش عشق در دلم شعله‌ور می‌شود. مانند بادی که صدای ناله و داستان روایت می‌کند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که دل او به هیچ وجه تحت تأثیر حرف‌های دلنشین و صحبت‌های شیرین من قرار نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: من با عقل سرشار و عمری که بر سر دارم، شاد هستم و نگران نیستم که بدن فانی و زودگذر خواهد بود.

هوش مصنوعی: زندگی تو برای من مهم است و امید دارم که همیشه به خوبی و خوشی ادامه داشته باشد، چرا که سعادت و خوشبختی من به حضور تو وابسته است.

هوش مصنوعی: من برایت آرزوی خوشبختی و شادی دارم، زیرا شادی تو موجب شادی من نیز خواهد شد.