هوش مصنوعی: درخشان و شکوهمند، تو از نژاد نجیب و بزرگ عراق هستی، شمس‌الدین، که به واسطهٔ نام تو، کشور به افتخار و احترام دست یافته است.

هوش مصنوعی: تو کسی هستی که اگر فکر و اندیشه‌ات به آسمان برود، تمام اسرار و نکات دقیق زندگی را از لوح آسمان می‌خوانی.

هوش مصنوعی: اگر براق، که نشانه‌ای از عظمت توست، از جهان هستی بگذرد، آسمان‌های بی‌فایده به گرد او نمی‌رسند.

هوش مصنوعی: اگر دست تو مانند ابر بر کل جهان باران بریزد، زمانه دوباره از رنج و نیاز جاودانه رهایی می‌یابد.

هوش مصنوعی: عمل به فرمان تو برای تمام دنیا واجب است، زیرا تو از دیگران متمایز و بی‌نظیری.

هوش مصنوعی: ولایت و سرپرستی تو به اندازه روزه واجب است و دعا برای موفقیت تو به اندازه نماز ضروری است.

هوش مصنوعی: آسمان با همه بلندی‌اش به این نتیجه می‌رسد که دوست تو باشد، چون تو در کنار خود هر دو جنبه خوب و بد دنیا را داری.

هوش مصنوعی: ولی امیدوارم که کسی مانند تو با من هم‌پیمان نشود، ای آسمان بی‌مایه و بدذات، افسوس که تو به تزویر و فریبکاری عادت کرده‌ای.

هوش مصنوعی: خداوند به خاطر مصلحت مردم، دل مهربانی به تو داده و خصلت بزرگواری و نوازشگری را در تو قرار داده است.

هوش مصنوعی: به خداوندی که قلبت را محلی برای رحمت قرار داده، سوگند که در گذشته دل خود را به حال من می‌سپردی.

هوش مصنوعی: آیا در دلت، جهانی به تصویر کشیده نشده که وقتی به پایین آمدم، کارهای من از بلندی افتاده است؟

هوش مصنوعی: مردم دنیا از مهارت و هنر چرخ گردان شگفت‌زده شده‌اند که چطور با منِ بیچاره چنین کرد.

هوش مصنوعی: صبر من به حدی رسیده که وقتی به جانم می‌رسد، نه می‌توانم جان بدهم و نه می‌توانم سکوت کنم.

هوش مصنوعی: از دشمنی که به من کینه ورزیده، به موجودی شبیه به سگ متمایل شدم و به مانند بیژن در میانه نبرد با گراز، با وضعیت نامطلوبی روبرو هستم.

هوش مصنوعی: من به خاطر مکر و حسد دشمنان و بدخواهان، در چاهی گرفتار شدم که به خاطر زیبایی منیژه نمی‌توانستم او را ببینم.

هوش مصنوعی: به راستی، تو همچون کیخسرو، پادشاه بزرگ و محبوب زمان خود هستی، و دل تو همچون جامی است که در آن ویژگی‌های برجسته رستم، پهلوان ملی، به تصویر کشیده شده است.

هوش مصنوعی: من مانند کبکی که در دل جنگل پنهان مانده، منتظر خبر و اشاره‌ای هستم که به من برسد، همانند بوی مرغی که از یک انگشتری خبر می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر این قصه را به یادگار بگذاری، امیدوارم که در سختی‌ها و مشکلات مرا به اوج برسانی.

هوش مصنوعی: تو بر اهل هنر بزرگواری و رحمت دار، اگر جان من را از دام بدبختی نجات دهی.

هوش مصنوعی: من نه شمعی هستم و نه عودی، ولی در محفل شادی شب و روز مانند عود می‌سوزم و مثل شمع در کنار عشق می‌سوزم.

هوش مصنوعی: همواره با دل شکست به درد و رنج ایستاده‌ام و نگران این هستم که کسی در لحظه‌ای سرم را از من بگیرد.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم از این سرزمین و دیار دل بکنم، زیرا مردم دل‌های خود را در این سرزمین قرار داده‌اند و من از شام و حجاز آمده‌ام.

هوش مصنوعی: دل شکسته من نمی‌خواهد که در فضایی دیگر و در دیاری دیگر پرواز کند.

هوش مصنوعی: اگر از خانه‌ام بیرون بروم و به دو منزل دورتر بروم، هزاران مشکل و معضل مختلف برای من شروع می‌شود.

هوش مصنوعی: من فقر و گدایی در خدمت پادشاه جهان را بسیار بهتر از این می‌دانم که مقام و قدرت پادشاهی روم را در دست کسی دیگر داشته باشم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم از بیان و ستایش این حکومت صحبت کنم، ممکن است زبان من کم بیاید و در این صورت تمام دنیا به نواقص و کمبودهای من اشاره خواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر من در نیمه شب از شیراز فرار کنم، حتی در نیم روز و در خراسان هم خبر این را خواهند شنید.

هوش مصنوعی: داستانی که دربارهٔ من ساخته‌اند، به حدی شرم‌آور است که نمی‌توانم آن را بیان کنم.

هوش مصنوعی: وقتی سیر شده‌ای، بهتر است که درباره‌ی کسی که بوی بدش مثل پیاز است، صحبت نکنی.

هوش مصنوعی: تو برای جهانیان فایده‌مند هستی و کارساز حقی، من نمی‌خواهم داستان مشکلاتم را طولانی کنم، بلکه خودت برای من داستان بساز.

هوش مصنوعی: در این دنیا هزاران آرزو و لذت وجود دارد. پس بر تو باد که به نیروی حکومت شاه، سال‌ها در شادی، نعمت و آسایش زندگی کنی.

هوش مصنوعی: روز نو، روزی است که شب مهتاب می‌تابد؛ بنابراین بیدار شو و عبادت کن. زمانی که روز عید فرا برسد، خوشی و نوشیدن را فراموش نکن و به لذت بپرداز.