هوش مصنوعی: دل من را به دست آورده‌ای و خودت هم می‌دانی که این موضوع کاملاً روشن و واضح است، نه چیزی مخفی.

هوش مصنوعی: تو از دل من راضی نیستی، اما همچنان در قید و بند وجودم هستی.

هوش مصنوعی: پادشاه ما خود دل و جان بود، این را به‌دست آوردی و در پی آن هستی.

هوش مصنوعی: من جانم را به راحتی به تو نخواهم داد، چون در دل خود عذاب وجدان دارم.

هوش مصنوعی: دل مشغولی‌های خود را گذراندم، اما اگر جانم را بدهی، بوسه‌ای مانند بوسهٔ گل‌ها را خواهی گرفت.

هوش مصنوعی: دیروز نشانه‌ای را دیدم، اما نه به این منظور که بخواهی مرا به نزد خود دعوت کنی.

هوش مصنوعی: ما دیروز به یاد تو آواز خواندیم، اما نه به این خاطر که بخواهی مرا در کنار خودت بنشانی.

هوش مصنوعی: بعد از سال‌ها انتظار، هرگز فکر نمی‌کردم که این‌چنین مورد لطف و محبت تو قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: اگر به من لقبی همچون سگان داده‌ای، چرا مانند آن‌ها از درم بیرونم می‌کنی؟

هوش مصنوعی: تو قلبم را به غارت بردی، حالا که در این شهر بی‌رحم و بی‌عدالتی زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که من به شناخت و اعتماد به چیزی پرداختم که به عقل و دین و ایمان آسیبی می‌زند.

هوش مصنوعی: با این دین و اعتقادی که تو داری، من کافر هستم، حتی اگر خود را مسلمان بدانم.

هوش مصنوعی: دل خراب و ویران من خانه‌ات است، اما مرسوم است که هم گنج داشته باشی و هم ویرانی.

هوش مصنوعی: غم تو بدون حضور تو چگونه می‌تواند مرا آزار دهد؟ من در این حال و روز پریشان، دردی عمیق دارم.

هوش مصنوعی: من از زندگی‌ام سپاسگزارم و اگر مرا از این دنیا آزاد کنی، به تو مدیون خواهم بود.

هوش مصنوعی: من را ضعیف مگیری، اگر می‌توانی گاهی زحمت مرا بکش.