هوش مصنوعی: چند بار باید به تو بگویم که دیگر قلبم را از درد و رنج نرنجانی؟ این همه عذاب و غم را از وجودم دور کن.

هوش مصنوعی: درد دل و غم جدایی همیشه بر من سنگینی می‌کند، تا کی می‌خواهی این بار سنگین را بر دوش من بگذاری؟

هوش مصنوعی: زخمی که از زیبایی تو به جانم نشسته، عمرم را به تباهی کشانده است، اما تو بر گردون زمان تهمتی می‌زنی که نمی‌دانی.

هوش مصنوعی: هر بار که از عطر و بوی موی خوشم می‌گذری، این بوی خوش دلیلی بر فوق‌العاده بودن من است.

هوش مصنوعی: هر شب، با تابش نور چهره‌ات، مانند تاجی بر سر شب تاریک می‌افزایی.

هوش مصنوعی: کی کسی می‌تواند بر سر وفاداری بایستد و به خاطر عشق و محبت، قدم در این مسیر بگذارد؟

هوش مصنوعی: با آرامش بر جانم ضربه می‌زنی، اما گذاشتن پای تو در چشمم کار سختی است.

هوش مصنوعی: تا وقتی که نرگس زیبای تو از خواب بیدار شود، چرا باید من در بیداری و رنج به سر ببرم؟

هوش مصنوعی: دل من در حال نواختن است و بیچاره است، حالا این ستم را چگونه می‌توان دلداری نامید؟

هوش مصنوعی: من در اینجا سفرهای زیادی را تجربه کرده‌ام و در نهایت این رفتار غیراخلاقی و ناشایست را نهی می‌کنم.