هوش مصنوعی: ای کاش شبی او را در آرامش پنهان می‌کردم یا لحظه‌ای در خلوتش به قدری غرق می‌شدم که فراموش می‌کردم هر چیز دیگری را.

هوش مصنوعی: اگر شبی در مسیر وصال آن معشوق قرار می‌گرفتم، از سر شادمانی و خوشحالی، می‌توانستم تمام خوشبختی جهان را به دست آورم.

هوش مصنوعی: من موقعیتی فراتر از آسمان هفتم دارم، اگر می‌توانستم آن موهای خوشبو و زیبا را به تصرف خود درآورم.

هوش مصنوعی: اگر می‌دانستم که دلبرم در کارش مشغول است، با فریاد و ناله، راه آسمان را می‌گرفتم.

هوش مصنوعی: اگر از حال آن دلبر باخبر شدم، بر سر راه سفرش او را متوقف کردم.

هوش مصنوعی: اگر کسی می‌گفت که با دوستش بخواهد برود، من هم دل آن سرگشته را در آن لحظه می‌گرفتم و نگه می‌داشتم.

هوش مصنوعی: ای کاش می‌دانستم چگونه می‌توانم به سمت کاروان بروم تا بتوانم دل خود را در میان آن‌ها بیابم و در جمعشان قرار دهم.

هوش مصنوعی: اگر آن معشوق بر فراز تکیه‌گاه خود، پرده‌های زیبایش را کنار می‌کشید، بسیار از دل‌های آزرده را در آن لحظه در آغوش می‌گرفتم.