هوش مصنوعی: عید فرا رسیده، ای محبوبم، جام شراب را بردار و از غم و اندوه رها شو تا دل شاد و خوشحال شود.

هوش مصنوعی: عهد جدیدی را در صبح آغاز کن و از شراب کهنه بکاه. به لذت خوشی بپرداز و تلخی شراب را فراموش کن.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که من شبی را ببینم که تو با شادی و درخشانی همچون شمعی روشن در میان جمعی ایستاده‌ای.

هوش مصنوعی: تو برای رقص آماده‌ای و من برای به آغوش کشیدنت آمده‌ام، تو که دستم را گرفته‌ای و من در پی تو هستم.

هوش مصنوعی: تو در خوشی و خوشحالی غرق شده‌ای و من در شور و شوق عشق تو به سر می‌برم. تو به خواسته‌هایت رسیده‌ای و از من برای وصال و وصل با خودت استفاده کرده‌ای.

هوش مصنوعی: تو با نرمی و لطافت دل مرا نرم کرده‌ای، در حالی که من با شجاعت و دلیری خود، زلف کج و پیچ‌خورده‌ات را در دست گرفته‌ام و لبم را بر لب‌های تو گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است روزی بر این کارت نرد، تصاویری از وصلت با آن معشوقه‌ی بی‌آلایش شکل بگیرد؟

هوش مصنوعی: ای ساز نوازنده، این غزل را بگو تا در میخانه هر صبح عیدی برای شاهزاده باشد.

هوش مصنوعی: شاهی که در میدان نبرد همچون فیل ایستاده باشد و روزی که خورشید به زمین بیفتد، به پیادگان خود می‌نگرد.