هوش مصنوعی: ای محبوب من، هیچ کس به اندازه تو برایم عزیز و گرامی نیست و در دنیا هیچ دلدار شناخته‌شده‌ای به پای تو نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: ای یار بی‌نام و نشانی که هیچ کس تو را نمی‌شناسد، من چگونه می‌توانم نام و نشانی از تو بگویم؟ آخر تو را با چه نامی باید معرفی کنم؟

هوش مصنوعی: من روی تو را به زیبایی حوریان تشبیه کردم، اما حالا خودت بگو که کدام یک زیباتر است؟

هوش مصنوعی: اگر چهره‌ات نباشد، روشنایی خورشید نیز محو می‌شود و اگر چشمانت نباشند، دیگر هیچ شعری و شامی نمی‌تواند دلنشین باشد.

هوش مصنوعی: ماه تنها دو هفته به شکوه و زیبایی چهره تو نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: جوزا به خاطر زیبایی تو تلاش کرد تا از تو لقب خدمتگزاری بگیرد.

هوش مصنوعی: از زیبایی و لطف شکوه تو، عقل انسان به حیرت می‌افتد؛ زیرا تو با آن حرکت‌های تند و خوشحال کننده‌ات، همه را شگفت‌زده می‌کنی.

هوش مصنوعی: دل من از خامی و نادانی تو می‌سوزد، ای جان! نمی‌دانی تا کی باید این خامی را ادامه بدهی؟

هوش مصنوعی: عمرم به پایان رسید و در تمام این مدت از بی‌محبتی‌ات بی‌خبر بودم در حالی که دلخوشی‌هایم ناشی از تو بود.