هوش مصنوعی: من مشکلات زیادی در دل دارم، اما درمان آن را نمی‌شناسم. می‌دانم که درد دل من روزی باعث ریختن خون می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر غمی بر من بگذرد که از جانب کسی که غم‌ها را تسکین می‌دهد بیاید، مانند شادی شیرین و دلپذیری است. اما در این حالت، دلم از آن شرمنده می‌شود، اگر بگویم که غمش را می‌شناسم، چه بسا خودم غمگین شوم.

هوش مصنوعی: من چنان به درد خود تحمل می‌کنم که اگر بر دشمنم هم آسیبی برسد، آن را مانند درمانی می‌دانم.

هوش مصنوعی: شادیم و دلم همیشه روشن است، اما غم شب گذشته و حسرت روزگار را نمی‌بیند. اگر اینگونه ادامه پیدا کند، می‌دانم که همه‌جا را به آتش خواهد کشید.

هوش مصنوعی: از دل من آتش‌هایی برمی‌خیزد که می‌تواند صدها دوزخ را روشن کند. چشمان من همچون سیلی از خون جاری می‌شود و نمی‌دانم چه بر سر دریاها می‌آید.

هوش مصنوعی: از این می‌ترسم که محبوبم نه جانم را حفظ کند و نه ایمانم را. می‌دانم که نیاز نازنینم در لحظه‌ای برآورده خواهد شد.

هوش مصنوعی: حرف‌هایش را به قدری با عشق و صمیمیت بیان می‌کنم که انگار از عمق وجودم صحبت می‌کنم. تنها زمانی از غم‌هایم سخن می‌گویم که احساس کنم کسی هست که به دردهایم گوش می‌دهد و می‌تواند همدردی کند.

هوش مصنوعی: دیدم که دل‌ها با یکدیگر مخلوط شده و حال دل مسلمانان رو به خرابی است. من نمی‌دانم چگونه می‌توان دل‌ها را درمان کرد و از این وضعیت خارج کرد.