هوش مصنوعی: پروردگارا، آیا این چهره زیبا صبح است یا ماهی کامل؟ آیا این موهایش شبی تاریک است یا عطر مشک را تداعی می‌کند؟

هوش مصنوعی: این شعر اشاره دارد به اینکه زیبایی و جذابیت چهره و موی او نه به صبح و نه به شام محدود نمی‌شود. در واقع، این زیبایی فراتر از زمان و روزهاست و نمی‌توان آن را به یک زمان خاص نسبت داد. زیبایی او حالت خاصی دارد که قابل وصف نیست و در هر زمان و مکانی درخشان و تماشایی است.

هوش مصنوعی: لعل گویا می‌پرسد که کدام یک از زیبایی‌های دلبر مانند صبحی با عطر خوش، برای رومیان افشا می‌شود و یا کدامین زیبایی مانند موی شبانگاه هندی، خود را نمایان می‌کند؟

هوش مصنوعی: این لب‌ها یا به sweetness شبیه هستند، مانند شکر یا عسل یا آب زندگی؛ و آن گل هم یا یاسمن است یا یاسمین یا نقره‌ای خالص.

هوش مصنوعی: من نه از شیرینی لب او سخن می‌گویم و نه زیبایی صورتش را توصیف می‌کنم، زیرا این دو زیبایی با آن لب و صورتش قابل مقایسه نیستند و هیچ تشبیهی نمی‌تواند به درستی این دو را به تصویر بکشد.

هوش مصنوعی: خلق از شکر زیاد نمی‌برد، چون دو طرف خوشبویی که بر سمن نشسته، کسی آن را نمی‌بیند. دو کانون نارنجی رنگ به رنگ سیم، دیده نمی‌شود.