هوش مصنوعی: چقدر باید از دوری تو درد بکشم و عذاب را تحمل کنم؟ تا کی برای عشق و محبت تو این همه سختی را تحمل کنم؟

هوش مصنوعی: بر من هر مصیبت و آفتی پیش می‌آید، تا چه زمانی باید این درد و رنج را از دل بیرون برم؟

هوش مصنوعی: هر شب به خاطر درد و سوزی که دارم، کمکی به دوزخ می‌کنم و هر روز با اشک‌هایم، چیزی به دریا می‌دهم.

هوش مصنوعی: هیچ کس از غم و اندوه من باخبر نیست. نمی‌دانم این داستان را با چه کسی در میان بگذارم و این غم را به کجا ببرم.

هوش مصنوعی: ظلم و ستم تو به جان من رسیده است. کجاست کسی که بتواند در این مورد قضاوت کند و برای من از غم و اندوهی که دارم، شکایت کند؟

هوش مصنوعی: این داستان به اینجا می‌رسد که اگر تو همان کسی باشی که باید باشی، من روزی به درگاه پادشاه شکایتی خواهم برد.

هوش مصنوعی: من از درد و رنجی که توسط تو بر من می‌رسد، فراتر می‌روم و داستان خود را به نزد خسرو، پادشاه بزرگ و کشورگشا، می‌برم.