هوش مصنوعی: گیسوان تو مانند آشیانه‌ای برای دل من است و چهره‌ات چون نگارخانه‌ای برای احساساتم.

هوش مصنوعی: غم تو مانند پرنده‌ای است که تنها به آب اشک و دانه دل نیاز دارد و بیشتر از اینها نمی‌تواند زندگی کند.

هوش مصنوعی: عشقی که به دل من آمده، مانند تیری است که به هدف خود می‌رسد و نمی‌تواند از نشانه دل بگذرد.

هوش مصنوعی: از دل سوزان و آتشین او، احساسات و بی‌تابی‌اش به زبانش می‌رسد و آنچه در درون دارد، به بیرون تراوش می‌کند.

هوش مصنوعی: خونی که از چشم‌ها بیرون می‌آید، از دل به طرز زنده و پرجنب‌وجوشی بیرون می‌جهد.

هوش مصنوعی: از احوال دلم نپرس و ببین که چطور خون در آستانه دل جاری است.

هوش مصنوعی: غم و اندوهی که در دل دارم ناشی از آرزو و حسرتی است که به لب‌های تو مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: به لب‌های زیبایت حرکت بده تا عشق و دلیل دل برخیزد.

هوش مصنوعی: ای عشق تو که دل را به دو نیم کرده‌ای، چه نیازی به این دوگانگی و جدایی وجود دارد؟