هوش مصنوعی: اگر گفته‌ام که از تو دور شدم، دروغ بوده است. اگر از تو دوری کرده‌ام، قلبم از تو بیزار شده است.

هوش مصنوعی: من هرگز به فکر جدایی تو نبوده‌ام، به هیچ وجه از دانایی دور نشده‌ام.

هوش مصنوعی: من از دوری تو خوشحال نیستم و دل هم به خاطر صبر کردن، مغرور نشده است.

هوش مصنوعی: عشق تو هنوز در سرم جای دارد و غم فراق تو هنوز در دل من حس می‌شود، پس چه جای افتخار و خودخواهی است؟

هوش مصنوعی: در دوران زیبایی و جذابیت تو، در این گستره زمین، هیچ‌کس باقی نمانده که به دل‌سوزی و صبر متصف شود.

هوش مصنوعی: دل هر کس که عاشق تو شد، چگونه می‌تواند صبر کند؟ و کسی که چهره تو را دید، چگونه ممکن است خود را پنهان کند؟

هوش مصنوعی: به خاطر بخت بد و دوری از وطن، آرزو داشتم که دوری از زیبایی تو را تجربه کنم.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم برای تو دلیلی بیاورم که بدون تو زندگی کرده‌ام؟ هر کسی که بدون تو باشد، چگونه می‌تواند شاد باشد؟

هوش مصنوعی: دل من همانند موی پیچیده و درهم گشته است و با این حال، هنوز آرزوی بوسه‌ای از تو را دارم، حتی در این حالتی که شکسته و درهم رفته‌ام.

هوش مصنوعی: دل من فقط با نگاه مهربان و لطف تو که مانند دو چشم زیبا و خواب‌آلود باشد، آرام می‌گیرد و درمان می‌شود.

هوش مصنوعی: به جز دو چشم زیبای تو، هیچ‌کس نتوانسته است به درمان درد و رنج مردم غمگین و خودِ رنجور بپردازد.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جذابیت موهای تو، در دنیا آشفتگی به وجود آمده و به دلیل جادوی چشمانت، زمان به هم ریخته است.

هوش مصنوعی: نرگس تو به دلیل زیبایی و جذابیتش به جایگاهی خاص و پرمعنا دست یافته است، جوری که ساکنان بابل که یکی از شهرهای معروف قدیمی است، به خاطر او احساس نیاز و وابستگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: به راحتی دل من را ربودی و حالا بهتر است که دوباره بر سرم چیزی ننویسی که نشانه‌ای باشد از آن.