مجد همگر » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بردی دل من ز چشم مخمور</p></div>
<div class="m2"><p>ای چشم بدان ز چشم تو دور</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چشمت مرساد چشم کامروز</p></div>
<div class="m2"><p>در چشم منی چو چشمه نور</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ای چشم و چراغ من نگوئی</p></div>
<div class="m2"><p>تا چشم تو از چه گشت مخمور</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>تا بر رخ تو فتاد چشمم</p></div>
<div class="m2"><p>یک لحظه نئی ز چشم من دور</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>از چشم بدان بترس زنهار</p></div>
<div class="m2"><p>ای گشته به چشم خویش مغرور</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>بی چشم تو چشم مجد همگر</p></div>
<div class="m2"><p>شد چشمه خون و هست معذور</p></div></div>

دیوان مجد همگر به تصحیح و تحقیق احمد کرمی - مجد همگر - تصویر ۴۴۱

شمارهٔ ۴۸

بردی دل من ز چشم مخمور
ای چشم بدان ز چشم تو دور
چشمت مرساد چشم کامروز
در چشم منی چو چشمه نور
ای چشم و چراغ من نگویی
تا چشم تو از چه گشت مخمور
تا بر رخ تو فتاد چشمم
یک لحظه نیی ز چشم من دور
از چشم بدان بترس زنهار
ای گشته به چشم خویش مغرور
بی چشم تو چشم مجد همگر
شد چشمه خون و هست معذور

شمارهٔ ۴۶

شمارهٔ ۴۷

ای چشم بدان ز چشم تو دور

تا چشم تو از چه گشت مخمور

یک لحظه نئی ز چشم من دور

ای گشته به چشم خویش مغرور

شد چشمه خون و هست معذور

شمارهٔ ۴۷

اطلاعات