هوش مصنوعی: ای خدا، این چه واقعه‌ای بود که بر دلم افتاد و باعث شد که به زودی آن دل سنگی به سفر بیفتد؟

هوش مصنوعی: هرگز این داستانی که شنیدی و عملی که انجام دادی را به‌خاطر نسپار، و هرگز به این احساساتی که بیان کردی و عملی که کردی ایمان نیاور.

هوش مصنوعی: ای کسی که در دل تو به یاد رفته‌ام، به یاد آور آن عهد قدیمی را. به یاد بیاور آن صبحی که مانند شیر و شکر شیرین و خوشایند بود.

هوش مصنوعی: یاد آن زمانی را گرامی می‌دارم که من و تو با هم بودیم. به یاد می‌آورم آن شب را که از روزهای جوانی‌ام هم زیباتر بود.

هوش مصنوعی: واقعاً وعده‌ای که در پیوستگی تو داده شد، چقدر خوب به تحقق پیوست. یا اینکه پیمانی که بسته‌ای، چه زیبا به پایان رسید.

هوش مصنوعی: متأسفانه، تمام امیدها و وعده‌هایی که به من دادی، نه به حقیقت پیوست و نه نشانه‌ای از آن را دیدم.

هوش مصنوعی: ای وای بر آن عهد و پیمانی که بی‌اساس و نادرست بود و بر آن قول دیدار که بی‌فایده و تباه شد.

هوش مصنوعی: ما امیدوار به وصال تو بودیم و این تنها یک آرزوی دل بود. دل‌مان را به عشق تو سپردیم، اما این انتخابی نادرست و پرخطر بود.

هوش مصنوعی: در هر شبی که دوری تو را تحمل کردم، چشمانم تا صبح بی‌خواب بودند و در تمام این مدت، اوج غم و اندوه را احساس کردم.

هوش مصنوعی: ناله و گریه فایده‌ای ندارد وقتی تقدیر چنین باشد. اینگونه اتفاقات ناشی از قضا و قدر هستند که نمی‌توان از آن‌ها فرار کرد.