هوش مصنوعی: عزیزم، دیشب در آن خوشی و لذت، فکر تو در ذهنم نبود و نمی‌دانستم که قلب من هنوز از غم تو رهایی نیافته است.

هوش مصنوعی: اگر به یاد صحبت‌هایم نیفتی، مهم نیست؛ ولی ای سنگدل، فراموش نکن که عهد و پیمانی که با من داشتی، همچنان در ذهنت باقی است.

هوش مصنوعی: من از شرم خودم و خشم مردم نگران نباش، چرا که شرم تو از تمام کارهای بد و ستمگری‌ات به هیچ‌وجه وجود ندارد.

هوش مصنوعی: سنگ سخت در دل تو بهتر است از اینکه شادی‌ها و رحمت‌های تو بر منی که قلبی آشفته دارم، وجود نداشته باشد.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، ما راهی را طی کردیم و همه چیز بر خلاف وعده‌ات بود. ما خوبی‌ها و بدی‌ها را به وضوح دیدیم و جز باد چیزی در کنار ما نبود.

هوش مصنوعی: دل ما خیلی زود ویران شد و این به خاطر این بود که امید من و وعده تو اساس و پایه‌ای نداشت.

هوش مصنوعی: دل، به خاطر عشق و محبت تو، مشکلات زیادی را تجربه کرده و با این حال، در کار خود به مهارت نرسیده است.

هوش مصنوعی: مردم شهری از درد و ناله‌های من باخبر شدند، اما تو هیچ اطلاعی از این همه فریاد و ناله نداری.

هوش مصنوعی: اگر در برابر لب‌های شیرین تو، حتی پسری هم باشد، او در این مسیر بهتر از خسرو و فرهاد نیست.