مجد همگر » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>غم از دلم به جدائی جدا نمی گردد</p></div>
<div class="m2"><p>دلم ز بند ملامت رها نمی گردد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دل مرا ز غم عشق سرزنش مکنید</p></div>
<div class="m2"><p>که دل به سرزنش از عشق وا نمی گردد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>چو ذره ئیست دل من هوا پرست از مهر</p></div>
<div class="m2"><p>که ذره ای ز هوائی جدا نمی گردد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>چگونه من به تن خویش پارسا گردم</p></div>
<div class="m2"><p>که پادشاه تنم پارسا نمی گردد</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>دلم به گرد بلاگشت و مبتلا شد او</p></div>
<div class="m2"><p>چه خوش دلی که به گرد بلا نمی گردد</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>مگر که بر غم او تنگ شد جهان فراخ</p></div>
<div class="m2"><p>که جز به گرد دل تنگ ما نمی گردد</p></div></div>

شمارهٔ ۳۸

غم از دلم به جدایی جدا نمی گردد
دلم ز بند ملامت رها نمی گردد
دل مرا ز غم عشق سرزنش مکنید
که دل به سرزنش از عشق وا نمی گردد
چو ذره ییست دل من هوا پرست از مهر
که ذره ای ز هوایی جدا نمی گردد
چگونه من به تن خویش پارسا گردم
که پادشاه تنم پارسا نمی گردد
دلم به گرد بلاگشت و مبتلا شد او
چه خوش دلی که به گرد بلا نمی گردد
مگر که بر غم او تنگ شد جهان فراخ
که جز به گرد دل تنگ ما نمی گردد

شمارهٔ ۳۶

شمارهٔ ۳۷

غم از دلم به جدائی جدا نمی گردد

دلم ز بند ملامت رها نمی گردد

دل مرا ز غم عشق سرزنش مکنید

که دل به سرزنش از عشق وا نمی گردد

چو ذره ئیست دل من هوا پرست از مهر

که ذره ای ز هوائی جدا نمی گردد

چگونه من به تن خویش پارسا گردم

که پادشاه تنم پارسا نمی گردد

دلم به گرد بلاگشت و مبتلا شد او

چه خوش دلی که به گرد بلا نمی گردد

مگر که بر غم او تنگ شد جهان فراخ

که جز به گرد دل تنگ ما نمی گردد

شمارهٔ ۳۷

اطلاعات