هوش مصنوعی: ای کسی که تنها تو خداوند منی، برای من هیچ چیزی جز رضایت و خوشدلی تو پذیرفتنی نیست. نمی‌خواهم هیچ ارتباط و احساسی جز عشق و محبت تو در وجودم باشد.

هوش مصنوعی: شاید گرمای عشق تو بتواند مرا از قید و بندهای زندگی رها کند، اما دل من را از بند زلف تو رها نکن.

هوش مصنوعی: زمانی که زندگی و وجود من از دنیای اطراف جدا نشود، تو نیز هرگز از من جدا نخواهی شد و من را از خودت دور نکن.

هوش مصنوعی: پزشک درد من، تنها درمانگر بی‌دل و دردمند، جز از طریق پیوند عشق تو، نمی‌تواند کمکی به من کند.

هوش مصنوعی: امیدهایم به خاطر وفا و وعده‌ای است که به من داده‌ای. عهد و پیمان تو را شکسته‌اید، پس لطفاً امید من را با بی‌توجهی خراب نکنید.

هوش مصنوعی: جدایی‌ای که تو به وجود آوردی تقصیر من نیست. من کسی نیستم که بخواهم جدا شوم. خداوند از این کار دور باد.

هوش مصنوعی: من دائماً دعا می‌کنم که خداوند به خاطر غم و درد دل من، بر تو جزا ندهد.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به بیان احساسات خود در مورد عشق و دل مشغولی‌اش می‌پردازد. او می‌گوید که نمی‌خواهد به کسی بگوید که آیا خداوند در عشق به درد او می‌خورد یا نه، و همچنین از اینکه دل محبوبش را به دل خودش پیوند بزند، صحبت می‌کند. به طور کلی، او در تلاش است تا درک کند که آیا عشقش مورد قبول و حقیقتی است یا خیر.

هوش مصنوعی: دل من مثل قامت تو در وفاداری راست و یکدست است، اما غم دوری تو را بر دوش خود حمل نکنم.