هوش مصنوعی: تا زمانی که نگویی بدون تو می‌توانم صبر کنم یا اینکه دل غمگینم می‌تواند تنهایی را تحمل کند.

هوش مصنوعی: نگاهی به دوری تو نکن، گمان نکن که این فاصله از تو باعث راحتی و لذتی در زندگی من شده است.

هوش مصنوعی: هرگز نپندار که وقتی از نظر من دور می‌شوی، بتوانم بی‌روی زیبای تو چیزی را ببینم.

هوش مصنوعی: من از غم تو چنان ناتوانم که نخواهی گمان کرد که هنوز نیرویی در من برای تحمل این درد جدایی وجود دارد.

هوش مصنوعی: در دل، آرامش و صبوری وجود ندارد، بلکه غم، آشفتگی، درد و دیوانگی حاکم است.

هوش مصنوعی: ما بدون دل و بی‌اجازه خواندیم و نمی‌خواهم بگویم که نیمی از آنچه می‌گویی به خاطر آشفتگی و شرمندگی است.

هوش مصنوعی: در این موضوع هیچ شکی نسبت به گفته تو وجود ندارد. در من از نواقص و خوبی‌ها هر آنچه تو بگویی وجود دارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در دنیا نگفته است که در عشق، مانند من عاشق و بی‌تاب و دارای خیال‌های عجیب وجود دارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نشانی از ختن و چین و چگل نداده که بتی به زیبایی و شیرینی تو وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: ما تا به حال در باغ هستی گل شادابی را ندیده‌ایم که به زیبایی قد و قامت تو در دل‌ها جا باز کند.

هوش مصنوعی: نمی‌توان گفت که مانند پسر همگر، طوطی‌ای در تمام دنیا وجود دارد که به شیرینی سخن بگوید.