هوش مصنوعی: هر روزی نیست که از جانب تو آزاری به من نرسد و هرگز غم تو بر دل من اثر تازه‌ای نگذارد.

هوش مصنوعی: به من فرصتی ندهید که روزی به اشتباه فکر کنم که در آن روز دیگر به من آسیب جدیدی نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: در این لحظه، تو مانند عیسی هستی که قادر به شفا دادن است، اما چرا درمانی از تو برای دل بیمار من نرسد؟

هوش مصنوعی: اگر همچنان سرد و بی‌احساس باشی مانند کوه، پس چرا من از عشق و شوق به سمت تو می‌آیم و صدای من به تو نمی‌رسد؟

هوش مصنوعی: در راه تو جان دادم و می‌دانم که از عشق تو به من وفایی نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: تویی زیباترین و باارزش‌ترین، اما این سر که تو داری هیچ‌کس را که بدون توست، به خوشبختی و وصل نمی‌رساند.

هوش مصنوعی: من با ثروت و قدرت به دنبال وصالی هستم که مانند گنجی است که به هر کسی دست نمی‌دهد و به راحتی قابل دسترسی نیست.

هوش مصنوعی: اگر عشق تو با خنجر جان من را بگیرد، اشکالی ندارد، چون کسی که فکر و خیال را از سرش دور کند، به هیچ جا نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: قلم نمی‌تواند کم‌کاری کند؛ زیرا اگر سر قلم را نبری، هیچ‌گاه به بقای خود دست نخواهد یافت.