هوش مصنوعی: کسی که به خاطر عشق تو در سوز و آتش است، چگونه می‌تواند به دوزخ فکر کند؟ و دلی که به خاطر عشق تو روشن و پر از شعف است، چگونه به یاد بهشت میفتد؟

هوش مصنوعی: اگر افلاطون زنده شود، دیوانه عشق خواهد شد و مانند یک بنده به خاطر آن لب و خنده، الفبای عشق را یاد خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: اجازه‌دهی که به خاطر دوری و زمان، دل بی‌رحم تو برای من مانند جانم آزاردهنده باشد.

هوش مصنوعی: دل‌هایی که آزار می‌دهند و باعث سوزش جگر می‌شوند، در طول شب‌ها و روزهای زیادی وجود دارند. من که به عشق جان‌سوز تو دلم می‌تپد، چشمانم را به راهت دوخته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر از وصال محبوب خوشحال شوم، حتی برای یک لحظه هم که شده از غم و اندوه دور باشم، چقدر شادی خواهد بود که در آن یک لحظه دل پر درد من آرام بگیرد.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که با رنج بیداری شب را به صبح می‌آورم. در این حال که در ناراحتی و افسردگی به سر می‌برم، دل تو برای من نمی‌سوزد.