هوش مصنوعی: اگر بخواهی از دوری محبوب خود شکایت کنی، اینجا تنها یک شکایت کافی نیست؛ بلکه باید هزاران بار و به اشکال مختلف از این درد و حسرت سخن بگویی.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم راهی را برای رسیدن به وصالش انتخاب کنم، باید جانم را فدای او کنم نه فقط اشک‌های بی‌ثمر.

هوش مصنوعی: اگر وعده دیدار درست باشد، چه اهمیتی دارد که هزار سال باید منتظر بمانم؟

هوش مصنوعی: به من محبت نکن که ممکن است باعث شود دیگر نتوانم بر خودم تسلط داشته باشم و از سرم دست بکشم.

هوش مصنوعی: اگر در باغ وصال تو نصیبی برای این دل شکسته وجود ندارد، پس باید با مشکلات و سختی‌ها بسازم و راضی به کمترین چیز باشم.

هوش مصنوعی: به خاطر بوسه‌ای که شبانه از لبانت دلم را ربود، باید به خاطر آن خشمگین و خوار شوم.

هوش مصنوعی: اگر دلی که به من اهمیت می‌دهد و در فکر من است، چرا باید با من این همه محاسبه و سنجش کنی؟

هوش مصنوعی: اندوه تو باعث شد تا چشمانم پر از اشک شوند. به خاطر این درد و رنج، باید اینگونه کنار تو بمانم.

هوش مصنوعی: اگر به کسی ظلم و گناهی کرده‌ای، باید قدرت آن را داشته باشی که در مقابل عواقب کارهایت بایستی و بگویی که او را باید مجازات کرد، همان‌طور که سنگسار می‌کنند.

هوش مصنوعی: دور تا دور صاحب دیوان را از ظلم دور کن و به او بگو که برای ایجاد عدالت و انصاف باید تلاش کرد.

هوش مصنوعی: به خاطر عهد و دینی که به ما دارد و به اینکه جهان را برای سجده و شکرگزاری خلق کرده، چطور می‌توانم از روزگار شکایت کنم؟

هوش مصنوعی: از عمق ستایش او چون قدرت بیان ندارم، برای دعا از جانم باید خلاصه بگویم.