هوش مصنوعی: دل من که همیشه به آن عشق می‌ورزیدم، دیگر هیچ تلاشی برای کنترل و صبر بر روی آن ندارم.

هوش مصنوعی: زلف تو مانند جواهری گرانبها، دلم را ربود. البته وقتی که نتوانستم آن را نگه‌دارم، دیگر وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به هر حال، من دل تو را در نظر دارم، زیرا آن تصویری که از تو رسم کرده‌ام، وجود ندارد.

هوش مصنوعی: من مانند شمعی هستم که جز به خاطر سوختن از درد فراق، امیدی به زندگی ندارم.

هوش مصنوعی: باران اشک من بی‌دلیل شده است، چون آن امیدی که در دل داشتم به ثمر نرسید.

هوش مصنوعی: من اشکاتی را که از چشم‌هایم ریخته‌ام، در دامنم جا گذاشته‌ام و حالا دیگر آن‌ها نیستند.