هوش مصنوعی: کسی که از زیبایی و شیرینی لب‌های تو بهره‌مند شد، مانند خضر که جاودانه زندگی می‌کند، تا همیشه به خوشبختی و طول عمر دست یافته است.

هوش مصنوعی: هر کسی که چهره تو را ببیند، روحش را که به وضوح می‌بیند و هر کسی که لب‌های تو را پیدا کند، به سرچشمه زندگی دست پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که در تو زخمی ایجاد کرده باشد، در عوض دامنش پر از جواهرات ارزشمندی چون لعل می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که به چهره زیبا و گل مانندی تو نگاه کند، در کنار خود اشک‌هایی به رنگ ارغوانی پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: ای دل، به دنبال وصل آنچه غیرممکن است نرو، زیرا نمی‌توان به‌راحتی به گنجی با ارزش و بی‌نصیب دست یافت.

هوش مصنوعی: لب‌هایم به یاد طعم لبت سرد و بی‌حس شده‌اند و دل من از دیدن چهره‌ات به شدت دلتنگ و داغ است. چه چیزی می‌تواند شبیه دیدار تو باشد که نتوانم آن را پیدا کنم؟

هوش مصنوعی: دنبال لبش نرو، زیرا که به مانند سکندر، در آنجا چیزی به دست نمی‌آوری و اگر از او چیزی نیابی، پس تو چگونه می‌توانی آن را به دست آوری؟

هوش مصنوعی: به هم پیوستگی و دوستی خودم را با تو جوان و پرنور کن، چون از این ارتباط می‌توانم به موفقیت‌های بزرگ دست یابم.

هوش مصنوعی: به من عمری بده که در این شب بتوانم از این دنیای ناپایدار بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویر کشیده می‌شود که بوی پیراهن به کسی حس جوانی و طراوت می‌دهد. شب وصال، شب دیدار و نزدیکی است و در این شب، احساس جوانی و شادابی دوباره در دل برمی‌گردد، گویی که شخص از پیری و ناتوانی فرار کرده و به جوانی و شادابی دست یافته است.