هوش مصنوعی: ای دوست، تو آماده می‌شوی برای نبرد، آیا نمی‌دانی که در حین این تلاش، باید راهی مناسب و درست را انتخاب کنی؟

هوش مصنوعی: به جاده‌ای نرو که حاوی بی‌محبتی و جدایی است، هرچند چهره‌ات نشانگر رفتن باشد.

هوش مصنوعی: اگر ادعایی داری که ما نیز در این سفرها شاهدی روشن و دلیلی قاطع داریم، مانند ماهی که به خوبی نمایان است.

هوش مصنوعی: لباس تو را چه نیازی به نامه است، وقتی خودت هم حاکم هستی و هم گواهی بر اعمال خودت.

هوش مصنوعی: هر ماه، به خاطر سفرهای تو، نازکی و زیبایی ماه کمتر می‌شود، چون نمی‌خواهی که به آن نگاه کنی و به آن افزوده شود.

هوش مصنوعی: بدان که بدنی با زیبایی ویژه و لباس فاخر و ظاهری همچون آفتاب و با کلاهی زیبا داری.

هوش مصنوعی: به فکر این نباش که من تو را متوقف کنم یا از مسیری که در پیش داری، بازدارم به خاطر ناله‌های صبحگاهی و غم‌های درونی.

هوش مصنوعی: از چشمانم سیلابی می‌ریزد که اگر ببارد، چهره‌ام در دنیا شناخته خواهد شد.

هوش مصنوعی: دل من تنها به تو گره خورده است، چطور ممکن است که بخواهم از دوری و جدایی قدم بردارم؟

هوش مصنوعی: نمی‌دانم تا چه زمانی می‌توانم در عشق تو باقی بمانم، در حالی که در خیالی بی‌ثبات و بی‌سرانجام زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: تو به من می‌گویی که گاهی اوقات آزمون و امتحان، گدا را به پادشاهی می‌رساند.

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که دختر جوان من کدام است، همان زنی که مانند زمرد ارزشمند و تماشایی هرگز هیچ گیاهی نمی‌تواند او را شبیه خود کند.

هوش مصنوعی: در شب‌های زیادی چهره‌ات را ندیدم، اما به یاد تو تصویری از روز قیامت را به وضوح در ذهنم مجسم کردم، همچون ماهی که در آب دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: شبی مانند زلف محبوب، دراز و طولانی بود و شبی همچون روز جدایی، پر از درد و خرابی بود.

هوش مصنوعی: شبی شبی مانند عشق توست که بی‌پایان است و شبی همچون زیبایی تو که هیچ حد و مرزی ندارد.

هوش مصنوعی: شبی که در آن دوری تو باعث ناراحتی‌ام شد، شبی شبیه به آن، شبی بود که من در عمرم به خوشی و شادی گذرانیدم.

هوش مصنوعی: من در حالتی آرام هستم، در حالی که حیوانات و موجودات مختلف در حال فعالیت و خواب هستند.

هوش مصنوعی: بدان که خصیصه ظلم و ستم تو باعث شده است که من در طول روز نیز احساس تاریکی و اندوه کنم.

هوش مصنوعی: من از دشمنانم به تو پناه می‌آورم و تو به رغم همه دشمنان، به من پناه می‌دهی.

هوش مصنوعی: من با وجود گناهت می‌خواهم صلح کنم، اما تو برای آزار من بر بیگناهی‌ام اصرار می‌وری.

هوش مصنوعی: دل نازک و حساس من به جان تو وابسته است، اما تو که سنگدل و بی‌احساس هستی، به جان من چه نیازی داری؟

هوش مصنوعی: به اندازه ظلم و ستمی که بر شخصی می‌شود، وفاداری و محبت او نیز نسبت به آن شخص تعیین می‌شود. هر چه درد و رنج بیشتری تحمل کند، وفاداری‌اش به همان میزان بیشتر خواهد بود.

هوش مصنوعی: چه خوب است یاری که مانند تو، نشانه‌ای از دانایی و خردمندی را به کسی نشان نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: من می‌ترسم که به خاطر یک اشتباه یا غفلت، انسان دچار خطا و گناه شود.

هوش مصنوعی: از تو غصه می‌خورم و پیش آن پادشاه بزرگ می‌گویم که او می‌تواند تخت سلطنت را از من بگیرد.

هوش مصنوعی: سعادت و خوشبختی به واسطه وجود سعد اتابک در آسمان زندگی‌ام نمایان شده است.

هوش مصنوعی: شهریار عزم تیراندازی می‌کند و از طرفی، می‌تواند به طرز خاصی تأثیری بر کسانی که به لذایذ دنیوی مشغول‌اند، بگذارد.

هوش مصنوعی: به روشنایی شناخت، دو مفهوم آگاهی بخشیده شده و در عین حال، اعتدال از کارهای ناپسند دوری می‌کند.

هوش مصنوعی: آیا زینت و زیبایی میدان و مجلس تو، همانند شیر جنگ و نیزه‌دار در بارگاه است؟

هوش مصنوعی: اگرچه تخت و تاج شاهان زیباست، تو همان زیبایی و زینت آن تخت و تاج هستی.

هوش مصنوعی: شما به عنوان فردی برجسته و قدرتمند، هم از حمایت و پشتیبانی دیگران برخوردار هستید و هم خود دارای مقام و قدرت هستید.

هوش مصنوعی: ملائکه همیشه دعا می‌کنند که او در روز قیامت از هر نوع آفت الهی حفظ شود.