هوش مصنوعی: ترک من که لب‌هایش مانند دانه‌های پسته خوش‌خند است، در مقابل شکرین بودن لب‌هایش، دندان‌های من کم است و نتوانم به خوبی جواب دهم.

هوش مصنوعی: هر بار که لب‌هایش را می‌بینم، زندگی جدیدی در من ایجاد می‌شود؛ زیرا حقیقتاً لب‌های او برای من مانند چشمه‌ای از حیات و زندگی است.

هوش مصنوعی: به او گفتم که تو مایه آرامش دل و جان من هستی، اما امروز متوجه شدم که در واقع، درد و رنجی که در دل دارم، جان من را تحت تاثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: باید با تمام دردها و مشکلات زندگی کنار بیایم، زیرا تنها راهی که برای بهبود وجود دارد، در دل من نهفته است.

هوش مصنوعی: من بر چشمان او گناهی نهادم و وقتی به او نگاه کردم، متوجه شدم که دل بی‌قرار و آشفته من خود مشکل اصلی است.

هوش مصنوعی: این اشکالات و مشکلاتی که به وجود آمده، به خاطر دل من است و نه به خاطر دیده من. دل نادان من باعث این گناه‌ها و خطاها شده است.

هوش مصنوعی: هیچ دستوری را قبول نمی‌کند، حتی اگر به او نصیحت کنم. وای بر من که این دل سرگردان به حرف‌هایم گوش نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر شبی صدای شوروغوغا از خاک او بلند شود، بدان که این صدا ناشی از افسوس و فریاد من است.

هوش مصنوعی: گفتم آیا از گریه و ناراحتی من خبر داری؟ او گفت هر شب صدای گریه‌ات در خانه و ایوان من می‌پیچد.

هوش مصنوعی: بلبلی را دیدم که در حال زاری بود و از او پرسیدم که این زاری و ناله‌ات به چه دلیل است. او پاسخ داد که من از حسرت و دلتنگی برای زیبایی‌ام با چهره‌ای مانند گلستان به این حال افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: کسی پرسید که چرا این سبزه و خوشه‌ها نمایان شده‌اند، من پاسخ دادم که این نشانه‌ی تربیت من است، به اندازه‌ی بارش باران.

هوش مصنوعی: گفتند چرا بر چهره‌ام این خط تاریک است؟ گفتم که این نشانه‌ی غم و دلی پریشان من است.

هوش مصنوعی: به او گفتم که چرا گاهی می‌خندم، و او پاسخ داد که این خنده من به خاطر خاصیت لؤلؤ و مرجان است که در وجود من نهفته است.

هوش مصنوعی: گفتم که چرا این‌قدر حال من آشفته است، او پاسخ داد که دلیلش عشق و زیبایی موهای پریشان من است.

هوش مصنوعی: به او گفتم چرا چشمانت اینقدر پر از اشک و سرخ است؟ او جواب داد که این رنگ نتیجه انعکاس عقیق شیرین من است.

هوش مصنوعی: به او گفتم که چرا چشمانت پر از اشک است. پاسخ داد که اشک‌هایش به خاطر روشنی چهره‌ام است که مانند ماه درخشان است.

هوش مصنوعی: به او گفتم چرا دل من این‌گونه سرگشته و پریشان است. او پاسخ داد که عاشق واقعی کسی است که عشق را در دل میدان و در میان خاک و خاکستری زندگی می‌جوید.

هوش مصنوعی: گفتم که چه چیزی باعث شده تا مانند سر چوب‌گلن نازک و بلند باشم. او پاسخ داد که این ناشی از آرزوی گوی زنخدان من است.

هوش مصنوعی: به او گفتم چرا من اینقدر عذاب می‌کشم، پاسخ داد که از عشق، دهان من شبیه نمکدان است.

هوش مصنوعی: گفتم چرا چهره‌ام مثل کاه بی‌رنگ و پژمرده است، او پاسخ داد که این به خاطر آرزوی داشتن لعل (سنگ قیمتی) از بدخشان است.

هوش مصنوعی: گفتم آن دل باختگان تو، کدام یک پسر همسرت است؟ گفت: او نیست جز بنده‌ای که از همه کمتر است و مانند سگ دربان من می‌باشد.

هوش مصنوعی: گفتم که او به تو اختصاص دارد، و تو هم خود او هستی. در پاسخ گفت که من از او و او از من است، هر دو به نوعی به یکدیگر وابسته‌ایم.