هوش مصنوعی: جهان بهشتی شد، چون به چهرهٔ حور عین، شادابی و طراوتی به وجود آورده است. مانند اینکه باد عیسی (ع) دمیده و باغی شگفت را چون مریم (س) به بار نشسته است.

هوش مصنوعی: در روز نوروز، سپاه دی به دنبال پیروزی، از میدان عقب‌نشینی کرد. خوشا به حال ما که صدای نی و خوشنودی زندگی را زیر درختان گل و طارم می‌شنویم.

هوش مصنوعی: چمن مانند مینو تازه و زیبا شده، نسیم صبحگاهی خوشبو و دل‌انگیز گشته و دیده‌ام که لاله‌ها با زیبایی و رنگ خود جلوه می‌کنند و زلف سنبل نیز به زیبایی خود دلربایی می‌کند.

هوش مصنوعی: بنفشه به شکل آشفته‌ای در میان برگ‌ها پنهان شده است، مانند قداستی که عاشقان در خواب هستند و مانند زلف‌های دلبران که پرپیچ و خم‌اند.

هوش مصنوعی: گل به خاطر باران و اشک ابر به مهمانی آمد و بیدلان نیز به دلیل شفافیت و روشنی چشم نرگس غرق در احساسات شدند.

هوش مصنوعی: بلبل و قمری بر روی گل سرخ نشسته‌اند و از کم‌عمری گل خبر ندارند. هرکدام به طور مداوم می‌خندند.

هوش مصنوعی: چکاوک و کبوتر هر روز به باغ می‌روند و سرود خوشی را با هم می‌خوانند، مانند رودخانه که آهنگ‌های زیر و بم دارد.

هوش مصنوعی: در روزهایی که بهترین حال را داشتم، ناگهان در آتش مصیبت‌ها قرار گرفتم و در این زمان که باید خوشحال باشم، غم و اندوه بر من چیره شده است.

هوش مصنوعی: شکوه ناکامی و تنهایی را بیان می‌کند. راوی خود را همچون مجنونی می‌بیند که از دوستانش دور افتاده و مانند دیو در جایی خالی و بی‌مردم به سر می‌برد. او احساس گرسنگی و دنبال زدودن کسالت در درون خود دارد و به وضعیتی به شدت ناامید و طرد شده برخورد کرده است.

هوش مصنوعی: من گرفتار مشکلات و زحمات هستم و از مقام و جایگاه خود دور افتاده‌ام، مانند کسی که در کناره آب تشنه مانده است.

هوش مصنوعی: دوستان بی‌فایده‌ام از من فاصله گرفته‌اند و در حالی که من از درد و رنج خود بی‌خبرم، همراه با هم به خوشحالی مشغولند.

هوش مصنوعی: به شب با دل پر از اندوه دعا می‌کنم که ای خداوند، مرا ببخش و بر من رحم کن.

هوش مصنوعی: من تصمیم دارم که به طور ناگهانی بر سر راه پادشاهی که مقام و شکوهش از جم بیشتر است، ظاهر شوم.

هوش مصنوعی: فرشته سعد کسی است که به مانند دریا، جواهرات خود را به پرنده‌ها می‌بخشد و در زمان تاریکی، درخشش خود را حفظ می‌کند. او به مانند ولیعهدی در دنیا، ارزشمند و مایه امید است.

هوش مصنوعی: نیکبختی کسی است که در هر تصمیم و کاری از نظر فرهنگی و دانشی به یاری و کمک دیگران دسترسی ندارد.

هوش مصنوعی: در زمان تقسیم کردن بخشش، کسی که تلاش و کوشش نمی‌کند، نمی‌تواند به خوبی از نعمت‌ها بهره‌مند شود. مانند اینکه اگر کسی در کارهایش جدی نباشد و تلاشی نکند، نمی‌تواند به موفقیت و ثروت دست یابد.

هوش مصنوعی: آسمان بر یک پایه از مکانش، حریم کعبه را به گونه‌ای محترم می‌دارد که گرداگرد آن به سادگی و خاکی بودن درگاهش فراتر از چشمه زمزم قرار دارد.

هوش مصنوعی: جهانبانان مانند اجسام ساکن هستند و فرمانروایان شبیه شب و روز که هر کدام لذت و خوشبختی خاص خود را دارند. یکی از آنها رنگی مایل به خاکستری و دیگری رنگی تیره دارد.

هوش مصنوعی: دنیا به خاطر ثبات و استواری او پابرجاست و همه ویژگی‌های او باعث شده است. در این میان، عقل کل در برابر عظمت او ناتوان است و نمی‌تواند چیزی بگوید.

هوش مصنوعی: اگر کامیابی و خوشبختی به من برسد، قلبم هر لحظه می‌گوید که ای پروردگار، من اینگونه شاد و خوشحالم.

هوش مصنوعی: زبانم همیشه در ستایش اوست و دعای او را می‌گویند. سخنانی که جان را زنده می‌کند و درد دل مرا التیام می‌بخشد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه عادل، مرا ببخش که همچون یک خر در گل مانده‌ام و در این حال، بی‌یار و بی‌محرم هستم.

هوش مصنوعی: مرا به حیله و نیرنگ از پا درآوردند، مانند افرادی که مست و سرمست هستند. نمی‌دانم غیر از تلاشی که در این راه کردند، رستم چگونه به زوال افتاد.

هوش مصنوعی: زمانی که آسمان دامی را پهن کرده، کسی نمی‌تواند از آن خارج شود. بله، انسان‌ها به هر نوع فریب و جادویی گرفتار می‌شوند و در این دام می‌افتند.

هوش مصنوعی: این بیت به قدرت و حمایت پادشاه اشاره دارد و به فردی که در تلاش است تا با اراده‌ای قوی و عزم راسخ به هدف‌هایش برسد، می‌پردازد. این شخص در تلاش است که مهارت‌ها و ابزارهای خود را به بهترین نحو به کار گیرد و با اعتماد به نفس و اراده‌ی قوی، به مقابله با چالش‌ها برود. همچنین اشاره به ارتباط عمیق و وابستگی بین انسان و روح دارد که در تصمیم‌گیری و اقدامات او تاثیرگذار است.

هوش مصنوعی: آسمان به زیر زین تو در حال وزیدن است و فرشتگان فراوانی از سقف گنبد بزرگ بر تو درود می‌فرستند و آرزو می‌کنند که تو همواره در شکوه و عظمت بمانی.